8WEEKLY

Rygar: The Legendary Adventure

Artikel: Rygar: The Legendary Adventure

Rygar is een titel die bij vele gamers ergens nog wel een belletje doen zal rinkelen. Op de Atari Lynx heb ik het spel wel eens gespeeld, maar was er eigenlijk nooit echt kapot van. Een soort beat ‘m up met een frisbee als wapen (nou ja, een mythisch schild dan). Als deze PS2-versie niet verschenen was zou ik waarschijnlijk nooit meer aan de game gedacht hebben. Op diverse websites waren velen kennelijk wel blij met deze nieuwe versie, dus goed gemutst ging ik aan de slag.

~

Rygar is een strijder uit het oude Egypte. Nu zijn rijk al jaren door de Romeinen bezet is heeft Rygar niets meer om voor te vechten, en dat terwijl hij juist overloopt van vechtlust. Tegenwoordig ga je dan in therapie of neem je een leuke hobby. Rygar besloot echter gladiator te worden, en raakt in de gunst van een prinses. Samen hebben ze dezelfde angstdroom gehad, dat Rome in een grote vlammenzee zal vergaan. Als een groepje demonen de prinses gevangennemen en Rygar in een diepe krater gooien lijkt deze nachtmerrie een stap dichterbij…

Donkere beelden

De game ontpopt zich al snel als een DMC-wannabe. Aangezien velen DMC2 een behoorlijke tegenvaller vonden kan Rygar mooi dat gat opvullen. Vol goede moed ging ik op pad. Het duurde echter wel even voor ik wat tegenstanders tegenkwam, en dat waren een paar sneue vleesetende wormen. Met mijn maffe frisbeeschild maakte ik pulp van de beestjes, en liep ik gewoon verder naar de volgende wormen. Soms waren die wat lastig te zien door dat het spel behoorlijk donker is. Je TV wat lichter afstellen wil helpen, maar dat kan toch eigenlijk niet de bedoeling zijn.

Laag replaygehalte

~

Na zo een half uurtje spelen wist ik niet wat ik moest denken van Rygar. Ik had de joypad even opzij gelegd om eens een sanitaire stop te houden, en maakte alvast wat aantekeningen voor een gedegen recensie. De beelden zien er oké uit, maar zijn eigenlijk wat te donker. De muziek en geluidseffecten staan me een half uur na spelen totaal niet meer bij, ze moeten er toch ongetwijfeld geweest zijn. Toch maar even verder spelen dan. Al snel stuitte ik op (eindelijk) wat andere wezens dan wormen. Niet dat ze veel moeilijker te slachten waren, dat viel wel mee. Meestal is het even een kwestie van uitvogelen waar de zwakke plekken zitten.

Conclusie

Ik snap niet waarom al die sites zo lyrisch zijn over dit spel. Na een dagje uitvoerig spelen heb je alles aan dit spel wel gespeeld, en als je de queeste van Rygar dan nog niet hebt voltooid, dan kun je maar beter wat anders gaan doen dan gamen. Verder kan ik me niet voorstellen dan iemand dit spel na het te hebben uitgespeeld ooit nog eens uit de kast plukt. Is Rygar dan zo’n slecht spel? Dat niet, maar ik zou toch eerst eens kijken voor je gaat kopen…