Paastraditie sluitstuk

Na twee al inspannende dagen volgt de dag die de slagroom op de cake moet zetten. Al vele jaren staat in de herinnering dat de middelste dag van het festival het goud bevat. Zo is het ook dit jaar, al moeten we constateren dat er ook op deze Paaszondag een paar fraaie pareltjes langskomen, die in de top10 van Paaspop 2016 blijken te staan die collega’s van 3VOOR12 hebben opgesteld na de afsluiting.

Zondagafsluiting

De Paasgedachte vullen we in met gospelmuziek van Michelle David & The Gospel Sessions. Er is zelfs ruimte voor een nummer over de opstanding van Jezus dat wel heel toepasselijk is op deze dag. Nee, het is geen stichtelijk optreden van Michelle David, maar een swingend en dansend soul-feestje. Want iedere zwarte gospelbijeenkomst is een moment om het leven te vieren. Het geeft een waanzinnige start van de laatste dag van Paaspop. David speelt met leden van Beans & Fatback een bloemlezing uit de twee albums die haar oeuvre onder deze naam reeds groot is. Het is onderhoudend en bovenal uitstekend. “Beter zal het vandaag niet worden,” zeggen we tegen elkaar als we de Phoenix verlaten.
Nog vol van de gospelmuziek sluiten we aan in de grote Apollo-tent, waar Typhoon de menigte volledig op zijn hand weet te krijgen. Muzikaal hoef je niet voor rappers in de wieg gelegd te zijn om te zien dat hiervan door een groot publiek enorm genoten wordt. We snuiven even de sfeer op om erover mee te kunnen praten. Typhoon is duidelijk een ster op zijn gebied, die het vak meer dan verstaat. Zijn plezier straalt af op het publiek dat met volle teugen genietend aan zijn lippen hangt en zich laat meebewegen op zijn aangeven.

Brit- en Belgenpop

In de Jack Daniel’s Stage wagen we ons aan The Jacques, die in de traditie van zoveel Britpop bandjes genoemd wordt in de hoek van The Libertines en The Vaccines; zo staat te lezen in de aankondiging. Praktisch blijkt dat veel te veel eer te zijn voor deze nu al te verwende straatjochies, die het bijna te veel moeite vinden om het publiek te vermaken en vooral zichtbaar ontevreden zijn over de voor hen klaargezette drankjes. We houden er geen goede smaak aan over. Die proberen we weer op te doen bij het optreden van de Belgische formatie Balthazar. Deze band slaagt er nipt in door het volume flink op te schroeven en alle langzame tempo’s te mijden om hun luistermuziek in de flink gevulde Apollo te vertolken. De met smaak ten gehore gebrachte tracks krijgen voldoende detail mee om te overtuigen. Natuurlijk is de beweging in de tent een stuk kleiner dan bij de vorige act, maar daar is de muziek dan ook naar. Balthazar weet vooral de sfeer van de muziek voldoende te pakken met belletjes en vioolklanken. De zang is mooi divers en de afwisseling in de songs voldoende om het repertoire van de band eer aan te doen. De wat verstildere composities worden vakkundig en begrijpelijk gemeden.

Kiezen en kiezen

Na een hapje eten bij een paar van de onafhankelijke ondernemers die in grote getale het veld bedienen met hun etenswaar, is het lastig kiezen: in twee uur tijd hebben we vier acts die we eigenlijk willen zien, waarna voor ons een grote leegte ontstaat. We moeten derhalve Band of Glory en Monster Magnet laten schieten en kiezen voor Chef’Special in de Apollo, die een uitstekende show weten te maken. Ze brengen muziek die een voorbeeld vormt van rap die voldoende wordt gelardeerd met zang om het voor een niet rapliefhebber draaglijk te maken. De band speelt buiten kijf verschrikkelijk goed met veel details in o.a. het toetsenwerk, maar ook het gitaarwerk is samen met de ritmesectie uit een fijn hout gesneden. De band speelt een aantal nieuwe composities die vertrouwen geven voor de nieuwe plaat waaraan ze momenteel werken.

Afsluiter in pure vorm

Onze afsluiter vinden we in Birth of Joy, dat een wat heftige vorm speelt van de muziek van DeWolff, waarmee we het festival begonnen. Het is een soort heavy rock met een flinke scheut psychedelica en blues. De bezetting komt met deze muziekstijlen overeen. Stevig gitaarwerk, zang, drums en de jammerende klanken van retrotoetsen als een Hammond. Birth of Joy weet enorm te boeien zodat bijna alle aanwezigen tot het laatst blijven hangen. Er komen meer mensen bij in Jack Daniel’s Stage dan er vertrekken. Een podium dat je overigens moet weten te zitten, want zo aan het einde van het festival begint de Paasstorm al aardig aan te trekken, waardoor het doek met de naam van de voorgevel is gewaaid. Een voorteken voor wat er nog moet gaan komen aan slecht weer op the-day-after.
De Jeugd van Tegenwoordig laat zich horen aan de mensen waaraan de band haar naam heeft opgedragen. Daardoor moeten we ook de festivalafsluiter Underworld laten schieten: een band die net weer in de belangstelling staat door het uitbrengen van een comeback-album. De op techno, trans en elektronica gebaseerde muziek valt ook net niet in het stijlenpakket dat we een warm hart toedragen. We kunnen ons echter wel voorstellen dat de band een prima afsluiter vormt voor de liefhebbers op een dergelijk laat uur op de avond.
De conclusie is wel dat de grote Nederlandse namen als gebruikelijke afsluiters voor Paaspop alleen op vrijdag hun opwachting maakten met de Golden Earring. Het festival wist voldoende muzikaal te vermaken met pareltjes tussen de paaseieren. Ondanks commentaar dat het programma iets minder aantrekkelijk leek dan andere jaren, kunnen de 65.000 bezoekers terugkijken op een gezellig en wederom geslaagd festival.