Muziek / Album

Dromerig

recensie: Warpaint - The Fool

Warpaint bestaat volledig uit vrouwen. De band maakt niet-alledaagse, dromerige muziek en de nummers kennen niet de standaardopbouw die we in veel popmuziek horen.

Warpaint werd in 2004 in Los Angeles opgericht door Emily Kokal, Theresa Wayman en Jennifer Lindberg. In 2009 debuteerden de dames met de ep Exquisite Corpse, die menigeen reikhalzend deed uitzien naar een volwaardig debuut. Kort na de release van de ep werd Stella Mozgawa opgenomen in de groep. Het debuut is er inmiddels en heet The Fool. Het album wijkt af van wat hetgeen werd voorgeschoteld op Exquisite Corpse.

Aangenaam tempo

~


De negen composities op The Fool kennen bijna allemaal hetzelfde aangename tempo. De band piekt eigenlijk nergens, terwijl Exquisite Corpse wel een aantal uptempo-momenten kende. Door de eenvormigheid heeft The Fool meerdere luisterbeurten nodig om goed binnen te dringen. De pracht van het album geeft zich maar lastig prijs.

Het mooie is dat geen enkel liedje van de ep is hergebruikt voor dit album. Beiden staan op zichzelf en dat is prijzenswaardig, zeker omdat ‘verplichte’ uptempo nummers de sfeer op The Fool zouden verstoren. Warpaint heeft een terechte keuze gemaakt om de ep en het album qua sfeer volledig te scheiden.

Ontvouwing

The Fool start met bas, drums en bezwerende achtergrondzang. ‘Set Your Arms Down’ legt met deze opening direct de dromerige, hypnotiserende sfeer neer die het hele album aanwezig blijft. Na het titelnummer volgt de single die van het album is getrokken: ‘Undertow’. Opnieuw is het de basgitaar die het voortouw neemt maar deze keer gebeurt dat met een pakkendere riff.

‘Baby’ is een rustpuntje: zang met alleen akoestische gitaar. Toch ademt ook dit liedje dezelfde sfeer als de rest van het album. ‘Composure’ start met de ietwat vervormde klanken van de akoestische gitaar, die net niet vals klinkt, terwijl de dames van Warpaint als sirenen inzetten. Daarna wordt langzamerhand een piano toegevoegd om uiteindelijk het landschap compleet te maken met de stevige drums en bas. Alsof een lieflijk waterverfschilderij zich ontvouwt als een dik geverfd olieverfschilderij.

The Fool wordt afgesloten door ‘Lessie’s Heart Murmur’, dat opent met de klanken van een licht ontstemde piano en dat zich vervolgens weer fraai uitvouwt door toevoeging van bas, drums en de wederom heerlijke samenzang van de dames. Warpaint bewijst met dit album absoluut zijn mannetje te staan. Iedereen die houdt van dromerige vrouwenpop en zich niet laat afschrikken door alternatieve liedjesvormen, kan met The Fool vele uren luisterplezier beleven.