Veel ongein, geen kwaliteit

Ik kan het niet anders zeggen: het hoe en waarom van deze dvd ontgaat mij compleet. Waarom breng je een dvd uit met een opname die zes jaar oud is? Een opname die bovendien op een buitenfestival is gemaakt, wat zeker niet bevorderlijk is voor de geluidskwaliteit. En hoewel de mensen van de WDR meestal erg goed weten wat ze doen, hebben zij er zelf ook duidelijk moeite mee. Tijdens de eerste nummers is de klank ronduit slecht. Het geluid wordt langzamerhand beter. Het concert niet.

Routinematig

Aan het concert wil ik mede daardoor weinig woorden schenken. Het is een routinematig Type O Negative-concert waarvan er dozijnen geweest zijn. Alle publiekslievelingen komen voorbij en er wordt weinig verrassend afgesloten met Schwarz Nummer Eins. Er was een tijd dat Peter Steele boos was. Heel boos. En hoewel dit twijfelachtige songtitels als Jezus Hitler, Adolf Christ en Der Untermensch tot gevolg had, zat er in ieder geval een ziel in die uitgaven. Die ziel is hier ver te zoeken.

Geldklopperij

Normaliter walg ik van populistische termen zoals die aan het hoofd van deze alinea. Maar bij Symphony for the Devil kan ik me echt niet inhouden. Deze uitgave is namelijk simpelweg belachelijk. De band stond nooit bekend om zijn goede smaak, maar nu maken de heren het wel heel bont. De nummers zijn doorsneden met ultiem flauwe sketches en laag-bij-de-grondse ongein. Denk niveau: Deuce Bigalow, Bloodhound Gang of een vreselijk ondermaatse aflevering van Jackass. Daarnaast is er ook nog een `interview’ waarin de leider van het vraaggesprek dapper haar best doet om iets zinnigs los te peuteren uit de heren, maar daar jammerlijk in faalt. Het resultaat kun je waarschijnlijk raden: meer ronduit irritante onderbroekenlol.