Muziek / Album

Een muzikale trip

recensie: Turzi - Made Under Authority

Achter Turzi schuilt de Fransman Romain Turzi. Op zijn EP Made Under Authority doet hij alsof de muziekgeschiedenis begin jaren zeventig is opgehouden. Made under authority is een psychedelische rockplaat van het zuiverste water. Dat betekent veel gespace, veel orgels en analoge synths, veel gejam en weinig ‘liedjes’.

~

De uit Parijs afkomstige Turzi is overduidelijk een multi-instrumentalist. Op zijn EP zijn (vervormde) gitaren en zang te horen, drumwerk en vooral erg veel synths en toetsen. Allemaal ingespeeld door hemzelf. Made under authority wordt door platenmaatschappij Recordmakers uitgebracht, bekend van landgenoten Turzi’s landgenoten Air.

Krautrock

De stijl en de nummers op de EP doen vooral denken aan muziek die buiten thuisland Duitsland de weinig flatterende naam Krautrock heeft meegekregen. Exponenten van deze stijl in de vroege jaren zeventig waren onder andere Klaus Schulze en de Keulse band Can. Parijzenaar Turzi heeft goed naar deze voorbeelden geluisterd. Al moet daaraan toegevoegd worden dat zijn muziek soms een wat stevigere rock-basis kent.

Onbevredigende trip

De stijl waarvan Turzi zich bedient is vooral geëigend voor lange uitgesponnen stukken. De luisteraar moet voor zich worden gewonnen en worden meegevoerd in een trip die uiteindelijk in een status van trance eindigt. Dat is misschien ook de reden dat ik niet zo onder de indruk was van de eerste vijf nummers op de EP. Hoewel er duidelijk goede muzikale ideeën in terug te vinden zijn, missen ze een goede spanningsboog. Na de tweeenhalf a drie minuten die de nummers duren, blijf je achter met het gevoel: oh, was het dit al? Ik dacht dat er nog meer ging komen. De nummers zijn slechts incomplete muzikale trips. Wat achterblijft is een onaf en onbevredigend gevoel.

Horus in A

De afsluiter van de EP met de merkwaardige titel Horus in A neemt je wel mee op een dergelijke trip. Met een duur van ruim zestien minuten heeft het nummer daar ook de perfecte lengte voor. Na een intro dat ongeveer vijf minuten duurt, ontspint zich een luisterspel vol met arpeggio’s van jengelende orgeltjes en pads van analoge synths. Het geheel wordt opgestuwd door een simpel maar doeltreffend drumritme. Hiermee toont de Fransman aan dat hij niet alleen heeft begrepen hoe goede psychedeliche rock moet klinken, maar bovenal dat hij weet wat het moet doen met de luisteraar: het meevoeren in een trance. Volgende keer gewoon vijf nummers van een kwartier opnemen. Dan komt het vast wel goed met Turzi.