Muziek / Album

Eerst beren, nu zalm

recensie: Tomàn - Perhaps we should have smoked the salmon first

Vorig jaar debuteerde Tomàn met Catching a grizzly bear, lesson one. Ook de titel van dit tweede album, Perhaps we should have smoked the salmon first verwijst naar het dierenrijk. Wat de heren met wildernis, zalm en beren hebben blijft het hele album lang een raadsel. Je zou haast een Canadese afkomst gaan vermoeden, maar niets is minder waar: Tomàn bestaat uit rasechte West-Vlamingen afkomstig uit het ongetwijfeld pittoreske, maar zeer zeker nietige Lo-Renninge.

~

Wie naar de Myspace site van deze Belgen surft, komt daar in hun lijstje vrienden We vs. Death tegen en dat is niet verwonderlijk. Er zijn flink wat overeenkomsten tussen beide bands. Zo ondersteunt Tomàn op deze nieuwe cd de postrock met weemoedige klanken van een trompet, net als We vs. death. Beide bands voegen aan het strakke postrockkeurslijf vernieuwende elementen toe. Deze elementen zorgen ervoor dat Tomàn niet zomaar de zoveelste Tortoisekloon genoemd kan worden.

VST-plugins

Anders dan We vs. Death breidt Tomàn de muziek uit met een hele serie frivole en luchtige toetsaccenten. Het feit dat de West-Vlamingen in het cd-boekje hulde brengen aan de effectensoftware Ktgranulator en allerlei andere gratis VST-plugins (softwareversies van instrumenten en effectenbakken) leert dat ze ook het gebruik van de laptop niet schuwen. Nergens krijgt de elektronica echter de overhand: het dient meer als inkleuring van het palet dat zijn basis duidelijk in de klassieke bezetting van gitaar, bas en drums blijft houden. De belangrijkste referentiekaders komen mede hierdoor dus nog steeds uit de postrockhoek. Zo komen er elementen voorbij van Explosions in the sky (het gitaargeluid), Saxon shore (de sfeer) en The album leaf (het gebruik van elektronica en spaarzame zang).

Vier sterren

Zoals gezegd behouden de Vlamingen op Perhaps we should have smoked the salmon first een eigen geluid. Ze hebben bovendien een flink aantal interessante vondsten op het album ondergebracht. Het niveau blijft op het hele album vrij hoog. Het is daarom ook moeilijk om echte uitschieters te noemen, maar het aanzwellende Theme for crusaders en de afsluiter I can’t remember whether I said thank you komen zeker in aanmerking.

Is er ook nog wat aan te merken op deze prachtplaat? Oh ja hoor. Zo kan het allemaal best nog wat strakker en mag het her en der ook iets minder braaf. Daarom slechts vier sterren en geen vijf voor Tomàn. En wat ze nou met zalm en beren hebben?