Muziek / Album

Tonight, live, probably sold out

recensie: Tom Barman & Guy van Nueten - Live

De periode waarbij veel gouden dingen uit België kwamen, duurt nog altijd voort. Tijdens de lange sabbatical van dEUS schijnt de rest van België hun startmotor niet nodig te hebben. Admiral Freebee boert goed en Millionaire staat makkelijk op eigen benen. De broertjes Dewaele van Soulwax zijn uitermate cool, ook buiten de grenzen van Europa, en Mintzkov Luna is de doorbraak nabij. In de tussentijd zitten de heren van dEUS niet stil. Vive la Fète is een goedlopend zijproject van bassist Mommens en Tom Barman verbaasde de wereld met zijn filmdebuut Anyway the Wind Blows. Ook werkte Barman mee aan de plaat Short Stories van Lilium en had hij daarnaast nog even tijd om het melkkoetje in de vorm van akoestische sessies nog lucratiever te maken, door de plaat Live uit te brengen.

De discussie kan worden aangegaan of er iets met dit plaatje aan het oeuvre van dEUS wordt toegevoegd. Misschien moet je Live meer zien als iets van Barman zelf. Maar het lijkt er nogal op dat het een poging is om de fans nog even tevreden te houden. Ze krijgen namelijk één nieuw nummer te horen, zoals ze dat daarvoor kregen in de vorm van het schitterende Nothing Really Ends dat pronkte op de verzamelaar No More Loud Music. Op Live brengt Barman het nieuwe Luxury ten gehore. Een losse flodder of een nummer dat het nieuwe dEUS-album gaat aankondigen?

Essentie

Ondanks de eventuele discussie over goedmakers en zij het al meer, moet toch gezegd worden dat het van grote klasse is wat er op Live wordt gedaan. Barman gaat met schnabbelpianist Van Nueten, bekend van onder andere The Sands, Daan en Mitsoobishy Jacson, terug naar de essentie van muziek. De essentie die Barman vroeger opzocht toen hij als straatmuzikant nummers van Nick Drake en Joni Mitchell speelde.

Muzikale helden

De plaat opent met River van diezelfde Mitchell, maar Barman weet het lied met nog meer gevoel te brengen dan Mitchell dat ooit deed. Ook de gedurfde cover van Drakes River Man is zeer fraai. Er wordt op de plaat nog meer muzikale helden geëerd, want ook nummers van J.J. Cale, Serge Gainsbourg, David Bowie en Captain Beefheart, worden ten gehore gebracht. Gelukkig besteedt Barman ook aandacht aan zijn eigen werk. Grandioos worden Right as Rain, Serpentine en Magdalena gespeeld. Barman is van mening dat je pas kunt spreken van een goed nummer als het zijn kracht weet te behouden wanneer het akoestisch wordt gespeeld. Deze mening gaat het beste op bij het nummer Everybody’s Weird. Normaal gesproken klinkt het uiterst bombastisch, maar het blijft ook in akoestische vorm recht overeind.

Superaudio

dEUS gaf met de dvd No More Video al aan dat het van nieuwe technische snufjes houdt. Barman toont het met Live opnieuw. Het is een dubbele plaat geworden die bestaat uit een gewone geluidsopname en een superaudio-gedeelte. Dat laatste deel is in zijn geheel opgenomen tijdens een optreden in de stadsschouwburg van Rotterdam. De andere nummers zijn afkomstig van allerlei verschillende optredens die Barman in 2001 en 2002 gaf.

Genieten

Live is een heel mooie aanvulling op het werk van het goddelijke uit Antwerpen. Een plaat die is gemaakt in een periode waarin de band het te druk had met andere dingen. Dingen die vriend en vijand blijven verbazen. Bijvoorbeeld het project van Barman en C.J. Bolland, die samen als Magnus onder andere de theme song van Anyway the Wind Blows maakten. Maar dat neemt niet weg dat er met spanning wordt gewacht op iets nieuws van dEUS. Tot die tijd kun je genieten van Live. Want genieten, dat is het wel.