Muziek / Concert

The Honourable Notwist

recensie: The Notwist live

Wie een meesterlijk album uitbrengt, wordt geacht live ook goed te presteren. De verwachtingen voor het concert van The Notwist waren dan ook hoog gespannen. Neon Golden, het nieuwe album van de band, wordt tot nu toe door vele critici gezien als de beste plaat van het jaar, de Volkskrant plaatste een veelbelovend artikel op de dag van het concert en Vera was compleet uitverkocht. Voor een beginnende band zou de druk immens zijn geweest, maar niet voor The Notwist. Het gezelschap uit het Duitse Weilheim heeft al zo’n twintig jaar ervaring en speelde enorm zelfverzekerd. Zonder ook maar een moment de jeugdige spontaniteit en experimenteerdrift te verliezen.

Subtiele schoonheid

Op Neon Golden is The Notwist het stadium van de noisy punk gepasseerd. Het album klinkt zeer ingetogen en bevat tien prachtige liedjes. Het is echter geen gemakkelijke plaat. Je moet echt een paar keer luisteren voordat de subtiele schoonheid zich openbaart. Hetzelfde is te zeggen over het optreden. Je moet de band even doorhebben. De eerste paar nummers is het nog even aftasten. Zo gauw je echter in de lijn van de muziek zit, kom je er het hele optreden niet meer uit.

Spanningsboog

The Notwist werkt wel degelijk volgens een bepaalde formule. De liedjes beginnen vaak met een melodie en een beat. De open plekken worden naar verloop van het nummer geleidelijk ingevuld door gitaarpartijen of samples. Het geheel eindigt op het podium vaak in een waanzinnige climax. De band weet op deze manier een enorme spanningsboog te creëren. Het niet imposante stemgeluid van zanger Markus Acher houdt de liedjes echter altijd ingetogen en oprecht. Hij zingt zonder overbodige uithalen en valse emoties.

Live-ervaring

Het punkverleden van The Notwist kwam ook nog wel een paar keer om de hoek kijken, vooral in een van de drie toegiften. Deze nummers waren uitschieters in een set waarin een grote rol was weggelegd voor elektronica. Vooral door het gebruik van samples en beats wisten Markus Acher en zijn band een zeer karakteristiek geluid neer te zetten. Net als Radiohead deed op het live-album I Might Be Wrong, verwerkten de heren van The Notwist tekstflarden van Acher in samples. Dit soort muzikale experimenten werkten alleen maar versterkend voor een optreden dat alleen beschreven kan worden als een live-ervaring.

Uit het ongewoon harde gejoel van de enorme Duitse fanschare die naar Groningen was gekomen, bleek wel dat The Notwist ook in eigen land zeer geliefd is. Zo geliefd dat volgens een artikel in de Volkskrant een huichelachtige Weilheimse politicus de goede naam van The Notwist misbruikte voor zijn verkiezingscampagne. Dat is zeker niet netjes, want een naam als deze hoor je na twintig jaar met eerbied uit te spreken.