Van Amsterdam tot Sidderburen

The Moi Non Plus bestaat uit Bas Morsch en Leon Caren (Scram C Baby, Blues Brother Castro) en maakt noiserock. En dat levert precies dat op wat het belooft: lawaai. Maar hoe negatief dit ook klinkt, voor de liefhebbers hebben we met hun titelloze debuut een uitermate geschikt album in handen.

Al vanaf het eerste nummer ‘Ha Ha Ha’ wordt duidelijk wat voor vlees we hier in de kuip hebben. De bijna hysterisch zang wordt door gelijkgestemd gitaarspel ondersteund. Daardoorheen manifesteert zich een drumstel dat geheel de weg kwijt schijnt te zijn. Onderwijl doet een synthesizer zijn eigen dance-deuntjes-ding. En het mooie van deze warboel is: het klinkt gewoon lekker! Nu de toon gezet is gaat The Moi Non Plus direct een stapje verder in het nog lawaaiigere ‘Jil Sander Makes Your Eyes Black’. Meer lawaai, meer hysterie, minder ritme. En nog beter.

Oefenen

Het mag eigenlijk een wonder heten dat je niet regelmatig opschrikt van heftige geluiden uit je omgeving waar je de oorsprong niet van kunt ontdekken. De oefenruimte van deze Amsterdamse formatie moet dan ook geweldig geïsoleerd zijn, want anders zou je het in Sidderburen nog moeten kunnen horen donderen als The Moi Non Plus aan het oefenen is. Wat een herrie. Gelukkig zijn de meeste nummers redelijk kort. Dat voorkomt wellicht permanente gehoorbeschadiging.

En als je de muziek niet meer goed zou kunnen horen zou dat jammer zijn. Want lawaai of niet, het is wel lekker lawaai. De korte aritmische nummers missen mooie melodieuze klanklijnen. Sporadische uitzonderingen daargelaten zoals het donkere ‘Sudden Impact’ met zijn verrassende einde. Dit is bijna een normaal popnummer. Het ultrakorte (48 seconden) opvolgende nummer ‘I Am One’ is dan weer ‘gewoon’ ongewoon te noemen. Nauwelijks op gang is het plotsklaps weer afgelopen. Maar het gemis aan melodie stoort totaal niet. Gelukkig is het enige dat ‘stoort’ de distortion.

Horen en zien

Zo zit dit album vol lawaai en verrassende tonale vondsten. En het schijnt dat de heren live nog veel meer geluid produceren. Dus als je nog ergens oordopjes hebt liggen is het zeker een aanrader ze eens een keer live te gaan horen en zien. Op 4 juli bijvoorbeeld speelt het duo in Ateliercomplex De Besturing in Den Haag.

The Moi Non Plus is geen makkelijke doorsneeplaat voor de gemiddelde Top 40-luisteraar geworden. Maar wel een hoop onderhoudende herrie voor de liefhebbers. Dit album is gewoon goed, voor zover The Moi Non Plus natuurlijk gewoon te noemen is. Het duo is dan misschien niet zo snel als een formule 1-bolide of een straaljager, maar qua geluidsniveau doet men er weinig voor onder.