Stevie glijdt moeiteloos naar binnen
Ze is het nieuwe talent in de popwereld, als we platenmaatschappij CNR mogen geloven. Ook trein-blad Rails tipt de 18-jarige Stevie Ann deze maand als de belofte van dit moment, en Stevie zelf gelooft er ook heilig in: haar eigen website laat ons althans weten dat ze “niet zomaar een zangeres, maar een getalenteerde muzikant en componist” is.
maar een getalenteerde muzikant en componist” is.
Honderd procent getalenteerd en de grote belofte dus, deze 18-jarige Stéphanie Struijk uit Limburg. Belofte maakt echter schuld, leert een Oud-Hollandsche wijsheid, en al die gesponsorde en overdreven loftuitingen op voorhand maakten me alleen maar extra cynisch. Benieuwd, maar met een houding van “overtuig me maar”, legde ik Away from here dan ook in het laatje van de cd-speler.
~
Eigen teksten
En helaas: overtuigen deed Stevie in eerste instantie nauwelijks. Ze zingt weliswaar een aardig moppie, maar bij deze eerste luisterbeurt greep ze me maar weinig. Hoe vaker ik Stéphanie daarna echter opzette, hoe meer ik haar talent zag. Het meiske heeft een mooie stem, en schreef de teksten op haar debuutplaat zelf. Dat laatste is iets waar zangeresjes als Pink en Joss Stone veelvuldig om geroemd worden, terwijl die dichtsels het niveau bakvis nergens overstijgen. Uit de pen van Stéphanie rollen dan toch verrassend aardige teksten. Vooral prettig is dat Stéphanie zich niet presenteert als een stoere vrouw, zoals Pink en Joss Stone op kinderlijke wijze wel doen; daardoor doen de intiem-ogende teksten van de Limburgse van zichzelf al veel volwassener aan dan het harde geschreeuw van haar collega’s.
Gladjes
En ook muzikaal kent Away from here voldoende momenten die de plaat interessant zouden moeten maken. Met de folk-met-rustige-country-bite die overheerst is bijvoorbeeld helemaal niets mis, al springt het ook nooit op positieve wijze in het oog. En daar zit hem nu juist de crux: Away from here is een bijna volledig vlak product. Bang voor negatieve uitschieters lijken alle scherpe kantjes er van af geslepen, waardoor Stevie als een gladgestreken pappetje naar binnen glijdt. Dat is jammer, want in liedjes als You versus Me en Johnny is duidelijk te horen dat zowel Stevie als haar band veel in hun mars hebben. Een talent mag Stevie Ann daarom zeker wel genoemd worden, het is alleen te hopen dat het veilige en vlakke geluid van Away from here haarzelf ook gaan irriteren, en dat ze zowel live als op haar komende platen (want dat er meer komen, lijkt onvermijdelijk) iets rauwer en puurder durft te zijn.
Co Broerse 
