Muziek / Concert

Nieuw materiaal en oude nummers in een ander jasje

recensie: Spinvis - Oogcontact Van De Eenzaamste Soort

Spinvis (Erik de Jong) is terug met een nieuw programma. Samen met celliste en zangeres Saartje van Camp staat hij in het theater met nieuwe en reeds bekende nummers. Anderhalf uur lang speelt het duo hun Nederlandstalige repertoire waarin ze dansbare liedjes afwisselen met ingetogen muziek. Hun poëtische teksten sluiten aan bij de setting van het theater en het duo getuigt van een grote muzikaliteit.

ëtische teksten sluiten aan bij de setting van het theater en het duo getuigt van een grote muzikaliteit.

Bij binnenkomst staat het decor bomvol instrumenten met onder andere een basgitaar, cello, koto, akoestische gitaar, saz, trom en toetsen. Hiertussen hangen drie grote gloeilampen. Daaromheen staan grote lampen opgesteld, zoals je ze normaal gesproken in een fotostudio aantreft. Het duo bedient de lichten zelf; zo bespelen ze het licht op het podium, net zoals ze de muziekinstrumenten bespelen. Bij elk nummer verandert het lichtontwerp en nemen de twee muzikanten andere posities aan op het podium. Zo zingt Spinvis het nieuwe nummer ‘Wat blijft’ onderuitgezakt in een stoel en tijdens het tevens nieuwe nummer ‘Mijn huis’ staat Saar al zingend met haar rug naar Spinvis toe. Het veranderende lichtontwerp en de verschillende posities op het podium geven de voorstelling een speels en afwisselend karakter. Ook worden we later tijdens een krachtig instrumentaal cellostuk getrakteerd op een heuse lichtshow, die bijna epileptisch aanvoelt.

12175-1.jpgEen prettige afwisseling van dansbare en ingetogen muziek
In eerdere producties stond Spinvis vaak met een grote bezetting op het podium. Zo maakte hij in 2014 de dansopera Kintsukuroi en tourde hij met band door Nederland. Oogcontact Van De Eenzaamste Soort is met twee man op het podium een kleine en intieme voorstelling, maar doet aan kracht zeker niet onder. Met het nummer ‘Lotus Europa’ opent Spinvis de avond: ‘Ik zweet als een otter, begon het al eerder, wat heb ik gegeten, ik heb geen gevoel in mijn tenen’. Spinvis’ muziek past goed binnen de theaterzaal omdat er geconcentreerd naar de mooie, poëtische teksten kan luisteren. Desalniettemin heb je niet altijd door waar de nummers over gaan. Zo was de toelichting op ‘Overvecht’, een nummer over de gelijknamige Utrechtse wijk, een welkome verassing. Spinvis groeide op in Tuinwijk en keek als jongetje naar een maquette voor de nieuwbouwwijk Overvecht. De kleine poppetjes waren vrolijk, blank en gingen een mooie toekomst tegemoet. Het nummer gaat, aldus Spinvis, over dat de toekomst anders zal zijn dan je denkt. En als je wilt ook beter.

Opvallend aan de voorstelling is ook het veelvoudig gebruik van de loop, zoals bij de bekende nummers ‘Bagagedrager’ en ‘Club Insomnia’. Live gespeelde instrumentale stukken spelen zich zo repeterend via de band af. Oude nummers zijn op deze manier in een ander arrangement gespeeld, waardoor je aangenaam verrast wordt, vooral als je al bekend bent met de muziek van Spinvis. Tevens kent de voorstelling een vloeiende afwisseling van dansbare en ingetogen muziek gespeeld met een breed scala van muziekinstrumenten. Oogcontact Van De Eenzaamste Soort is een intiem liedjesprogramma waar zowel voor de leek als de doorgewinterde Spinvisfan een hoop uit te halen valt.