Zwitserse zangkunst

Sina voorbij komen, nu is het tijd voor Sophie Hunger. De luchtige popliedjes van Sina maken nu echter plaats voor een op folk geïnspireerd album.

Na haar debuut in 2006 met Sketches on Sea komt deze in Bern geboren zangeres nu met het album dat haar internationale doorbraak zou moeten worden: Monday’s Ghost. De akoestische gitaar van het eerste album is ingewisseld voor een elektrische variant. De blazers die er in 2006 ook al bij waren, zijn gebleven, en komen ook nu weer regelmatig aan bod. Émilie Jeanne-Sophie Welti Hunger, zoals ze officieel door het leven gaat, combineert deze gitaar en de blaasinstrumenten samen met haar zang en nog wat andere zaken, zoals een piano en een bas, tot een heel divers album.

Afwisselend
Het album begint lekker rustig met een relaxed gitaarintro en ingetogen zang van Hunger in het nummer ‘Shape’. Middels een dromerig sfeertje glijden we de cd binnen. Maar met ‘The Boat is Full – Das Boot ist Voll’ komt er al direct meer rock in de muziek en wordt het tempo wat opgevoerd. De gitaren krijgen een meer standaard rockgeluid en Sophies stem sluit zich er naadloos op aan. Na weer terug te schakelen naar een typischer folk-geluid in ‘A Protest Song’ krijgen we een heerlijke pianoballade voorgeschoteld in ‘Walzer für Niemand’. Stop bij deze afwisselende geluiden de mondharmonica van ‘Birth-Day’, de getormenteerde uithalen in ‘Sophie Hunger Blues’, de opzwepende drums van ‘Teenage Spirit’ en de gedempte blaasinstrumenten van titelsong ‘Monday’s Ghost’, en je krijgt een heerlijk afwisselend album.

~

Dvd
De afwisseling gaat nergens ten koste van de luisterervaring. Het ene nummer zal je uiteraard beter liggen dan het andere. Dat lijkt onontkoombaar gezien de afwisselende stijlen (folk, blues en rock), maar Sophie Hunger beheerst ze allemaal uitstekend. En als je niet genoeg hebt aan deze prima geluidsdrager, is er van het album ook nog een versie beschikbaar met een extra dvd. Wonderbaarlijk genoeg is deze uitgave met dvd ook nog eens goedkoper dan die met enkel de cd.

Maar misschien is het beter om die paar euro extra gewoon aan de cd-versie te besteden. De dvd voegt totaal niets toe aan het geheel. Sterker nog, het haalt de waardering voor het album eerder naar beneden. De vaak grofkorrelige en artistiek bedoelde beelden zorgen door het slingerende camerawerk soms zelfs voor een misselijkmakend gevoel. Maar wil je de filmische aspiraties van Sophie Hunger toch per se zien, dan kun je ook op haar site terecht. Jammer dan van die paar euro die je kunt besparen, maar dat moet je er maar voor over hebben.

De tweede cd van Sophie Hunger is een prima stap richting internationale erkenning, zolang je de dvd niet bekijkt tenminste. Zwitserland heeft niet langer alleen chocolade en goedlopende uurwerken. Sinds kort kan men Sophie Hunger aan dit rijtje kwaliteitsproducten toevoegen.