Een plaat voor op de stapel ‘prachtig’
Onder de rook en stank van de industrie die het uitgestrekte en trieste heuvellandschap verstoren, ligt Glasgow, de meest bruisende muziekstad van Europa. Al vanaf de eerste noten van the Pastels, die Belle & Sebastian, the Delgados en Arab Strap in hun kielzog troffen, gaat het goed met de Schotse popmuziek. Met een gezonde motivatie van “als zij het kunnen, dan kunnen wij het ook” veroverde het ene bandje na de andere de harten van vele muziekminnende mensen. Snow Patrol moet op dit moment de reeds rollende kar sturen en wel met hun derde album Final Straw. Of de kar vast komt te zitten in de modder is bij dezen de vraag.
~
Het leek alsof de platenmaatschappij bang was voor de mening van de rest van Europa over Final Straw. Het album werd namelijk vorig jaar al uitgebracht in Engeland, waar de plaat op dit moment een grote hit is. Het vreemde is dat de rest van Europa een jaar heeft moeten wachten. De Europese muziekpers smult immers van alles wat op muzikaal gebied uit Glasgow komt. Bands als Mogwai, Belle & Sebastian of dat schitterende samenwerkingsverband tussen allerlei bandjes uit Glasgow, the Reindeer Section, staan altijd hoog in allerlei eindlijstjes. En onlangs verscheen Franz Ferdinand aan het firmament. Dat die gasten deze zomer alle festivals platspelen is nu al zeker. Hoe groot kan de buil dan zijn die ze eventueel vallen aan Snow Patrol?
Beregoed
Snow Patrol is een duidelijke exponent van de bandjescultuur in Glasgow. Hoewel de heren van Snow Patrol iets meer peper in hun kont hebben, is het niet vreemd dat zanger Gary Lightbody zijn diensten verleende aan the Reindeer Section. Ook Snow Patrol weet namelijk schitterende composities te schrijven. Op deze plaat lukt het ze perfect om op een zeer toegankelijke manier verrassend en spannend uit de hoek te blijven komen. Catchy en poppy songs worden met een vervormde gitaar heerlijk ingekleurd tot de maatstaven van de indiepop, waarvan het beregoede Spitting Games het beste voorbeeld is.
Braaf
Een ander nummer dat boven de rest uitsteekt is Wow, dat bijna tegen het geluid van Foo Fighters aanschurkt. Verder is het braafheid troef. Dit is zeker niet slecht, maar die braafheid komt mede door het inhoudende stemgeluid van zanger Lightbody, dat soms in de buurt van luid fluisteren komt. De rustige nummers Grazed Knees en Somewhere a Clock is Ticking krijgen daardoor iets extra’s, terwijl dat beetje extra soms ontbreekt bij de wat hardere nummers. Bij How To Be Dead valt alles precies op zijn plek en dan klinkt Snow Patrol prachtig.
Ongekunsteld
Ook in tijden van economische donderwolken boven de muziekindustrie, waarbij het afstoten van slecht verkopende bandjes bijna onvermijdelijk lijkt te zijn, hoeft Universal zich geen zorgen te maken over Snow Patrol. De band laat zien dat het ongekunsteld toegankelijk en rocky kan zijn. Snow Patrol bewijst dat het mee kan doen met andere toppers uit de stad en het heeft alles in zich om niet alleen in Engeland een hit te zijn. Om Europa een jaar te laten wachten was lichtelijk overdreven, want Snow Patrol kan die kar van Glasgow onmogelijk laten ontsporen.
Simon van Boxtel 
