Muziek / Album

Geïnspireerde en inspirerende jonge honden

recensie: Rowwen Hèze – Rodus & Lucius

“Róódus!! Lúúcius!! Kòm eens hier! Kóóóm ‘ns… Jaaa, ze zijn braaf hoor, ze zijn braaf.” Je hóórt de ‘zes surrogaatbaasjes voor drie weken’ gewoon roepen. Beide rottweilers met bovenstaande namen behoren toe aan de twee bewoners van boerderij De Kruishoeve in het Limburgse Meterik. Daar waar de leden van Rowwen Hèze dit voorjaar hun meest recente album opnamen. De dieren worden steevast geaaid, ze zijn zeer knuffelbaar. Sterker: ze inspireren de band. Want deze gelukkige, jonge honden kunnen heerlijk precies doen waar ze zin in hebben. Feitelijk exact wat de Limburgse band uit America ook al jaren zeer verdienstelijk doet. Maar dit keer is hun muzikaliteit verdienstelijker dan ooit. Logisch dus dat het nieuwe album de titel Rodus & Lucius meekrijgt.

~

Eerst maar eens een misverstand uit de wereld helpen. Rowwen Hèze is tegenwoordig namelijk zóveel meer dan de, voor iedereen herkenbare en meezingbare Bestel mar, bestel mar, bestel mar-hoempapa. Hoe leuk dat nummer ook is. Neen, deze Limburgse band onder aanvoering van componist en tekstschrijver Jack Poels, is in eenentwintig jaar uitgegroeid tot een buitengewoon serieus muzikaal nationaal product. Of het nu folk, polka, texmex of popmuziek is, Rowwen Hèze vertolkt het op een prima wijze. En nu is daar deze cd, die eerlijkheidshalve de beste uit hun carrière is. Het album bevat dertien nieuwe songs. Niet vaak waren composities van deze band zo krachtig, zo divers en zo rijk aan instrumentarium en samenzang (Niks an de hand, Dag geluk, Lentenacht). Niet vaak waren teksten zo snedig, gevat en grappig (‘t Greune Monster, Krokodillelearelaarze, Beer).

Zwierige driekwartsmaat

Her en der mag er uiteraard ook gedanst en gefeest (Kilomaeters, Vechte, valle en opstoan) worden, anderzijds komt de meer serieuze zijde van het ‘muzikant zijn’ aan bod. Shane, bijvoorbeeld is een rechtstreeks eerbetoon van Poels aan held Shane McGowan: “Alle muziek, al die name, ze ginge en ze kwame, ze trokken vurbeej, maar niemand din bleef, allien geej”.
In tegenstelling tot het licht-depressieve album Dageraad uit 2003 (lees: Poels schreef z’n relatieperikelen van zich af) is dit weer een positief getinte cd; Poels zingt ergens: “depressie trekt nar het zuide weg”. De man heeft zelfs weer een relatie, getuige Droemvlucht, het mooie duet met Nynke Laverman. Zij zingt Fries, hij houdt het gelukkig bij z’n moerstaal. De combinatie is schitterend geslaagd. Het geluk staat voorop, is de conclusie als je dit album beluistert. Poels (zelf bijna vijftig) geeft aan weer buitengewoon tevreden met z’n leven te zijn. Dat wil hij dan ook graag laten weten, getuige het feestelijke openingsnummer 50 Joar. Ook vermeldenswaardig is de instrumentale afsluiter die Tren van Enckevort (accordeonist/pianist/) voor z’n rekening nam. Een heerlijke, verstilde zwierige driekwartsmaat.

Dit is overigens het eerste Rowwen Hèze-album dat door Van Enckevort is geproduceerd. Hij deed dat samen met Jos Haagmans (van Zondag In Het Zuiden). Ze klaarden een mooie klus, het geluid klinkt lekker ongepolijst en recht voor z’n raap. Rodus & Lucius is al met al een prachtige, zeer diverse cd geworden. Als was hij gemaakt door zorgeloze, gelukkige, jonge honden.