Het beste van twee werelden
Het probleem van samenwerking binnen de muziek is vaak simpelweg de kwaliteit. Als luisteraar mag je al blij zijn als het niveau van één van de samenwerkende bands of artiesten gehaald wordt, terwijl je juist verwacht dat gebundelde krachten ook een dubbel zo goed geluid opleveren. Vandaar dat ik vantevoren ietwat sceptisch was over The All-Star Sessions van Roadrunner United: een samenwerkingsverband tussen maarliefst 55 artiesten van 42 bands uit de vijfentwintigjarige geschiedenis van het Roadrunner label.
~
Variatie
Om enige orde in deze chaos te scheppen stelde (het van oorsprong Nederlandse platenlabel) Roadrunner Records vier teamcaptains aan: Joey Jordison (Slipknot), Robert Flynn (Machine Head), Dino Cazares (voorheen Fear Factory, nu Brujeria) en Matthewy Heafy (Trivium). Niet voor niets tevens de belangrijkste songwriters van hun bands. Zij kregen de opdracht om uit de volledige Roadrunner-stal hun favoriete all-star bands samen te stellen en met hen in totaal 18 nieuwe nummers te schrijven.
Het resultaat mag op z’n minst verrassend genoemd worden. Een goed voorbeeld is The Dagger. Dit openingstrack klinkt, met een samenwerking tussen onder meer Robert Flynn en Howard Jones (Killswitch Engage), daadwerkelijk als het beste van twee werelden. Enerzijds de killerriffs die we gewend zijn van Machine Head, anderzijds de geweldige stem van Jones.
Niet alle nummers geschreven door Flynn klinken echter alsof ze door Machine Head worden voorgedragen. Nee, het door Max Cavalera ingezongen Independent (Voice Of The Voiceless) is weer echt een ouderwetse ragplaat in de lijn van Sepultura, terwijl The Rich Man met Corey Taylor zo op een album van Stonesour zou kunnen staan.
Jubileumcadeau
Zo staat The All-Star Sessions vol met dit soort verrassende producties en dat is een groot compliment waard. Iedere metalfan zal wel iets van zijn gading terug vinden in deze bijna 80 minuten durende jubileumuitgave. Hiermee komt echter ook gelijk het grootste minpunt van deze plaat aan het daglicht: onvervalste blackmetal in Dawn Of A Golden Age (met de zanger van Cradle Of Filth) wordt even gemakkelijk afgewisseld met een punkig nummer waarin zelfs ons aller Junkie XL zijn opwachting maakt (No Way Out). Het is een probleem dat onvermijdelijk is als je 25 jaar metal wilt samenbrengen op één plaat. Desondanks: een meer dan waardig jubileumcadeau waar, getuige de bijgevoegde DVD, de bandleden zelf ook nog eens heel wat lol aan hebben gehad. En dat is ook wat waard…
albumhoezen van elke artiest 
