Mooi verpakt venijn

Op het nieuwe album van de Phantom Puercos zijn het wederom geen lichtvoetige teksten die de heren ten gehore brengen. De teksten van het viertal handelen over bezetenheid, de zelfkant van het bestaan, liefde, geluk en eenzaamheid.

Phantom Puercos (letterlijk vertaald: Spookvarkens) wordt in 2004 opgericht door Tonnis van der Luit, John Koolen, Marcel van Hal en Peter de Cocq. Ze debuteren een jaar later met een mini-album dat de naam van de band draagt. Twee jaar later verschijnt Woold, het eerste volledige album. Het bevat opnieuw mooie composities, opgenomen in een pure setting. Alles is in één take opgenomen, zonder overdubs. Songschrijven kunnen de heren als de beste, waarbij ze zich laten beïnvloeden door 16 Horsepower, Neil Young en 22-Pistepirkko.

Hulptroepen

Voor III hebben de Phantom Puercos hulp gezocht bij collega-muzikanten en het Nederlandse Elektrograph Records benaderd voor de uitgave. Het resultaat mag er wezen: de sound van Phantom Puercos is gebleven maar het klinkt allemaal net even professioneler. Het album klinkt open en heeft meer diepte dankzij de productie en mix van Sebastiaan van Bijlevelt (Okieson) en de mastering van BJ Baartmans. De composities komen hierdoor nog beter tot hun recht.

Het album opent lekker stevig met ‘Eighty Eight’ dat handelt over de zomer van 1988 en een mislukte liefde. Vervolgens smelt de luisteraar bijna weg bij de betoverende klanken van ‘Automat’. Schijn bedriegt echter, want ook hier ontbreekt wederom de liefde.

Het is lastig hoogtepunten te noemen omdat het kwaliteitsniveau op III continu hoog is. De heren klinken het stevigst in ‘Black Hole’, als de duivel bezongen wordt. ‘Me and My Sister’ is een van de gevoeligste songs op III. Maar ook hier verrast de inhoud: het liedje gaat over het zusje van de zanger, dat dit lied helemaal niet mooi vindt. De zanger wordt boos op haar, alsof hij vijftien jaar is. Een kindertwist op muziek gezet.

Prairies

Phantom Puercos verpakt dus soms venijnige verhaaltjes in prachtige composities. Nu eens geen liedjes over gelukkige liefdes, maar teksten die invloeden kennen van Edgar Allan Poe en Richard Brautigan, zoals de heren zelf zeggen. Phantom Puercos heeft met III een Americana-plaat afgeleverd, die niet alleen in Nederland, maar ook daarbuiten kan slagen. Muziek waarbij de luisteraars waarschijnlijk niet zullen denken aan de mooie vergezichten over de Ooijpolder maar aan de uitgestrekte prairies van Amerika.

Maar wat maakt dat uit? Gewoon lekker wegdromen op de deinende hitte boven het land, onder de zinderende zon, en genieten van deze Americana die tot je komt door de open deur van de veranda.