Een waardig afscheid
Wanneer Shane Embury, bassist van grindcore-ikoon Napalm Death jouw band als motivatie noemt voor het schrijven van zijn laatste drie albums dan doe je het goed. En inderdaad, Nasum was absoluut één van de weinig bands binnen het genre die met regelmaat een album uitbracht dat nooit onderdeed voor het vorige exemplaar. Sterker nog, het was eerder regel dan uitzondering dat de band zichzelf weer overtrof. Iets waarvoor zanger/gitarist Mieszko Talarczyk en drummer Ander Jakobson eigenlijk alle krediet verdienen. Ik schrijf in de verleden tijd, omdat het noodlot wil dat Talarczyk één van de vele slachtoffers bleek te zijn van de tsunami die eind 2004 Zuidoost-Azië trof.
~
Herdenking
Zoals drummer Anders Jakobson in het voorwoord van het prachtige boekwerkje dat deel uit maakt van deze release vermeldt, was het eigenlijk al heel lang de bedoeling deze dubbelaar uit te brengen. Door onder meer het continue schrijfproces voor nieuwe albums was het er echter nooit van gekomen. Nu de band niet meer bestaat is dit werk een waardige herdenking van een bedreven muzikant. Van nooit eerder uitgebrachte nummers tot materiaal van split-cd’s en van bonustracks tot nummers die geschreven waren voor een album maar er uiteindelijk niet op verschenen, vrijwel alles vindt je op deze schijven terug.
Geen angst voor falen
Nu is het zeker niet zo dat al het materiaal fantastisch klinkt – de Domedagen-demo klinkt bijvoorbeeld ronduit belabberd – maar deze verzamelaar geeft een prachtig overzicht van de evolutie van Nasum zonder in herhaling te vervallen. Elke aparte opnamesessie heeft in het boekje ook een begeleidend verhaal, waarin de geschiedenis achter de opname kort wordt weergegeven. Dus ook voor alle diehard fans die hun hand hebben weten te leggen op de verschillende duistere split-cd’s en buitenlandse releases, valt er naast de verschillende, nooit uitgebrachte nummers ook nog interessante informatie op te pikken. En persoonlijk vind ik het de band ook sieren dat er niet gekozen is voor volledig strakgetrokken mixen, maar juist voor het geluid zoals het was. Daar komt bij dat er voor het overgrote deel echt fantastisch werk op deze dubbelaar staat. Uitschieter voor mij is de Regressive Hostility sessie aan het begin van cd nummer twee. Hierin hoor je Nasum flirten met de death- en trashmetal, begeleid door een heerlijk geluid.
Naast een fantastische dubbel-cd van één van de meest indrukwekkende bands binnen het genre haal je met dit werkje ook een mooi naslagwerk in huis. Een must voor iedere metalhead die wel wat kan hebben.
Joost Festen 
