Muziek / Album

Licht verteerbaar maar lekker

recensie: Mystery Jets - Twenty One

In de Britpophoek is het altijd dringen geblazen. Mystery Jets komt op hetzelfde moment met een nieuw album uit als een van hun concurrenten, The Kooks. En wat moet je dan als liefhebber? Nou gewoon alle twee kopen dus, want deze bands grossieren in lekker in het gehoor liggende en pakkende liedjes die het voorjaar van 2008 meer kleur geven. Twenty One brengt een verzameling songs die stuk voor stuk catchy genoemd kunnen worden.

Mystery Jets debuteerde in 2005 met het album Making Dens. Een debuut dat er direct toedeed in de Britpop hoek. Vorig jaar was deze band op het festival London Calling. Aan de vooravond van de 2008-editie van het voornoemde festival, waar de heren weer van de partij waren, kwam het nog beter in het gehoor liggende Twenty One in de winkels te liggen. De opgaande lijn vanaf het debuut kende in 2007 met Zootime de opstap naar dit derde album. De Mystery Jets lijkt het kwaliteitsniveau in ieder geval vast te kunnen houden.

Spelplezier

~

Het album gaat van start met een loeiende sirene als intro van ‘Hideaway’. Het trekt direct je aandacht en de toon is gezet door dit uptempo nummer. Mystery Jets wil dat je naar ze luistert! Als je de loeiende sirene, die het meeste wegheeft van het maandelijkse Nederlandse luchtalarm, overleefd hebt, dan val je als het ware met je neus midden in de boter van de Mystery Jets. Het tempo ligt soms hoog en dit kwartet speelt met veel energie. Een rustig nummer wordt echter niet geschuwd en zorgt hier en daar voor de afwisseling. Het spelplezier knalt uit je boxen.

In het tweede nummer krijgen de jongens van Mystery Jets versterking van Laura Marling. Het geeft ‘Young Love’ een extra dimensie. De achttienjarige Laura Marling is trouwens geen onbekende, ze heeft met Alas, I Cannot Swim onlangs een niet onverdienstelijk folk singer-songwriter album afgeleverd. Ze kleurt qua stem heerlijk bij de stem van Blaine Harrison.

Met ‘Half In Love With Lizabeth’ zouden ze wel eens een singlekandidaat te pakken kunnen hebben. Het nummer ligt lekker in het gehoor en nodigt uit tot meezingen. Bij ‘Flakes’ hoor je in stadions het publiek het eenvoudige refrein al mee scanderen. ‘Two Doors Down’ gaat over the girl next door waar hij verliefd op is, het is een heerlijk liedje om voor je meisje aan te vragen.

‘Hand Me Down’ is een serieus Britpopnummer dat laat horen dat Mystery Jets niet alleen van de meezingers is. Het voorlaatste nummer ‘First To Know’ heeft wat reggae-invloeden. ‘Behind The Bunhouse’ sluit het album af met als intro een radio die wordt afgestemd maar uitgroeit tot een waardige afsluiter? Na een minuutje of twee stilte gevolgd door…  De hidden track lijkt het titelnummer van het album te zijn. Een song met louter pianobegeleiding. Toch jammer om een tijdje in stilte te wachten voordat je ineens nog een toetje krijgt.

Licht verteerbaar

Voorman Blaine Harrison heeft zijn zaakjes goed voor elkaar. Hij zingt zijn band in de Britpop-kijker. Opvallen in de UK valt niet mee met al die concurrentie. Denk aan namen als Bloc Party, Franz Ferdinand, The Kooks en Klaxons. Het is dringen geblazen aan het front. Mystery Jets valt met Twenty One op door het frisse geluid, de afwisseling en de sterke composities. De liedjes van Mystery Jets zijn licht verteerbare muzikale versnaperingen die vooral in de (vroege) zomer heerlijk te verorberen zijn. Op naar de festivalterreinen.

De Mystery Jets treden op tijdens het festival ‘De Beschaving’ in Utrecht-Leidsche Rijn, op 30 augustus a.s.