Swingend

Op de gloedvolle opvolger Big Easy staan, behalve covers (uiteraard) van Fats Domino, swingende en eigenzinnige bewerkingen van liedjes van Randy Newman, Hank Williams en Allain Toussaint. Niet voor niets is Mr. Boogie Woogie opnieuw genomineerd voor een Blues Award, die hij al won in 2010. De sterke arrangementen op Big Easy leiden er toe dat dat elk nummer anders klinkt. Ondersteund door de strakke ritmesectie van Frank Duindam op drum en Harm van Sleen op bas gaan de overige musici volop te keer, met name Eric-Jan zelf op piano en als zanger. Solo’s van saxen, trompet en gitaar komen volop aan bod.

Scheurend en swingend
Er is veel ruimte voor de saxofoon: in ‘Going Home Tommorow’ en ‘Fats Frenzy’ is het genieten van de scheurende saxen van Joran van Liempt en Bart van Ballegooijen. De laatste tekende ook voor bijna alle blazerarrangementen. ‘Worry No More’ en ‘Fats Frenzy’ laten horen dat Eric-Jan zich terecht Mr. Boogie Woogie noemt. Het plezier in zijn spel spat er van af. Ook de trompetsolo’s van Harm van Oss en Jasper Aubel en de saxsolo van Arnoud de Graaff op ‘When My Dreamboat Comes Home’ mogen niet onvermeld blijven.

Mardi Gras
De muziek ademt Mardi Gras en New Orleans in de traditie van Fats Domino, Dr John, Allain Toussaint en Professor Longhair van wie het nummer ‘Mardi Gras In New Orleans’ is opgenomen. In een volkomen eigen stijl, die ook te horen is op twee nummers van Fats Domino: ‘Three Nights A Week’ en ‘New Orleans Ain’t The Same’ waar – gelukkig – de zoete violen van het origineel ontbreken. Minpuntje is het lied ‘Your Cheating Hart’ van Hank Williams; hier mis je de countrysnik en overslaande stem van de meester zelf. Misschien dat het ‘ver-new-orleanseren’ van dit nummer toch niet zo’n goed idee was. De cd besluit met de altijd sterke traditional ‘Corrine, Corrina’ in een spannende uitvoering die nog lekker lang in je hoofd blijft hangen.