Stevige kost

Het nieuwe album van Motorspsycho bevat slechts zes stukken, waarvan het laatste is opgedeeld in vieren. Het zijn vooral de complexe structuren van songschrijvers Bent Sæther en Hans Magnus ‘Snah’ Ryan die het album gewicht geven. De twee heren hebben de compositorische stokjes weer vast in handen. In samenwerking met de rest van de band wordt stevige kost voorgeschoteld. Motorpsycho balanceert op het koord tussen indierock en hardrock in. Uithalen naar snoeiharde metal – zoals de titel doet vermoeden – blijven beperkt.

Bijna magistraal

Heavy Metal Fruit opent zeer zachtjes met het ruim twaalf minuten durende ‘Starhammer (feat. The Electric Psalmon)’ maar dit nummer groeit al snel uit tot een compositie die in alle hoeken van Motorpsycho’s rockmuziek komt. Soms is het gewoon lekker rock-‘n-roll, dan weer een reeks boeiende tempo- en maatwisselingen. Een stevige beat van drum en bas vormt de hartslag van de compositie, waarover de gitaren hun ingewikkelde web weven. Lange instrumentale passages worden afgewisseld met zang. Het ene moment klinkt het allemaal bedacht, het andere moment lijkt improvisatie de boventoon te voeren.

Een magistraal  openingsnummer derhalve, zij het dat het toch wat onaf aanvoelt vanwege de plotselinge overgang in ‘X-3 (Knuckleheads in Space) / The Gataway Special’, waarbij het tempo een tikje omhoog gaat. Deze compositie lijkt aanvankelijk een stuk lichter verteerbaar door een wat meer rechttoe rechtaan benadering van snelle rock en zang. Schijn bedriegt echter. De complexe structuren keren terug en maken ook deze compositie tot een luisterrijke ervaring. Ergens in het midden horen we jazztrompet gemengd met aan Rush refererende gitaarklanken. Een mooie vondst in dit toch al spannende stuk rockmuziek.

Optimale beleving

Het begin van ‘The Bomb-Proof Roll and Beyond’ laat een sterke verwantschap met oud werk van Deep Purple horen. Inmiddels zitten we in het midden van de space opera, zoals de groep het album omschreef in een interview met een Noorse krant. De echte break in het album wordt gevormd door de pianoballad ‘Close Your Eyes’. De krachtmeting met de luisteraar komt aan zijn einde met ‘Gullible’s Travails (pt. I-IV)’ wat toch sterk doet denken aan een moderne uitvoering van muziek van Yes en King Crimson. In bijna twintig minuten presenteert Motorpsycho een stevig epos met veel tempowisselingen en soms duidelijk naar voornoemde bands refererende coupletten. Dit alles op een stevig hardrocktapijt.

Motorpsycho is erin geslaagd een album af te leveren dat weliswaar herinneringen oproept aan andere bands, maar dat vooral ook heel erg op zichzelf staat en kwalitatief sterk is. Een gemakkelijk werkstuk is het niet: de stevige rock doet je soms zelfs even naar adem happen. Heavy Metal Fruit geeft zijn schatten pas prijs na een aantal draaibeurten. Die aandacht verdient dit album echter zeker. Het is een stevige muzikale versnapering die nog regelmatig herkauwd zal worden. Maar juist daardoor vindt de fijnproever zijn optimale beleving van dit muziekavontuur.