Smaakvol en tijdloos

De groepen Drippin’ Honey, The Strikes en The Backbones zullen, nu MOCT actief is, tijdelijk een aantal leden moeten missen. MOCT-voorman Pieter van der Pluijm (zang/mondharmonica) heeft met zorg een aantal collega-muzikanten verzameld en zet met voormalig Drippin’ Honey-voorman Sander Kooiman (gitaar) en de ritmesectie bestaande uit Joost Tazelaar (drums) en Jules van Brakel (bas) een band neer, die dus behoorlijk wat ervaring heeft. De heren hebben met hun verschillende groepen al op diverse nationale en internationale festivals gespeeld.

Alle hoeken

De opener van Look at the Time, het titelnummer, roept herinneringen op aan The Doobie Brothers en Creedence Clearwater Revival. De bluesrock van ‘Boogie Disease’ gaat een beetje richting John Lee Hooker. In de cover van Al Kooper’s ‘I Love You More Than You’ll Ever Know’ is MOCT duidelijk geïnspireerd door Tony Joe White, iemand waarvan we ook een cover terugvinden op dit album, in de vorm van ‘I Want You’. Ook Lester Butler wordt door MOCT gecoverd. Op ‘Pressure’ is een vleugje Johnny Guitar Watson waarneembaar. MOCT laat de luisteraar alle hoeken zien van het muziekverleden, om zo hun eigen mix professioneel neer te zetten.

Tijdloos
MOCT heeft met Look at the Time een tijdloos album afgeleverd dat niet snel zal vervelen. De invloed van muziek uit de jaren zestig tot negentig levert een sound op die de band met recht een eigen geluid mag noemen. Referenties naar helden van vroeger zijn smaakvol verwerkt. De mix van Prince-engineer David Z. en de mastering door Greg Reierson, die we onder andere kennen van Johnny Lang en The Cure, bewijzen dat ook hier MOCT niets aan het toeval heeft overgelaten. De heren doen hun naam eer aan en leveren een puik stuk werk af dat vele muziekliefhebbers naar adem zal doen happen. Maar ze sturen je ook naar de platenkast om de diverse referenties nog eens te beluisteren, waarna je weer hongerig terug kunt keren naar de mix van MOCT.