Sanne Hans verrast met uitgeklede liedjes
Een nieuw album van Miss Montreal staat altijd garant voor enkele nieuwe radiohits. Bij een album dat niet nieuw is, maar vol demo’s kan dat bijna niet. Sanne Hans bewijst echter niet voor niets The Home Recordings te hebben opgenomen, omdat dit een verrassend fijn tussendoortje blijkt.
Sinds het debuut van Miss Montreal halverwege 2009 verloopt de carrière van de band erg voorspoedig. Alle vaderlandse podia en festivals heeft de band wel zo’n beetje aangedaan en ook over hits valt niet te klagen. So…Anything else verscheen in 2010, I am Hunter in 2012 en een nieuw album zit er aan te komen.
Meer naar voren
‘These are all demos! Half of them include no final lyrics’ zegt het boekje in de cd. Of dat nu ongedwongenheid aangeeft of de kunst van het singersongwriterschap; feit is dat tracks er niet zomaar op staan. Bijna alle nummers van I am Hunter, enkele van de twee cd’s hiervoor en een sporadisch nieuw liedje, dat is wat de luisteraar krijgt in zeventien muzikale momenten. In eerste instantie was de cd alleen te koop tijdens de theatertour ‘S..SS..SSS…Sanne’, die in het najaar van 2012 begon. De potentie werd blijkbaar zo hoog ingeschat dat de cd nu ook normaal in de winkels ligt.
Doordat de band normaliter zorgt voor muzikale invulling bij de nummers (gitaar, bas, toetsen en drums), valt de boodschap van de tekst soms weg. Omdat Hans vaak over (verloren) liefde zingt, komt dit juist meer naar voren wanneer zij dit –bijna – zonder muzikale begeleiding doet. En dat is precies de kracht van het album.
Schwung
‘Here without you Miss Mont’ is ook te vinden op So…Anything else maar komt nu een stuk beter uit de verf. De rauwe stem van de Hardenbergse bij het refrein ‘And you know how I feel, and you know all my pain, but I stand here, still stand here without you’ zorgt voor veel meer effect dan wanneer dit zuiver en dubbelstemmig wordt gezongen met bandbegeleiding. Hetzelfde kan gezegd worden over ‘Wish I could’. Zang en gitaar, meer heeft het nummer niet nodig. Vooral het geneurie en het slaan op gitaar klinken fijn samen.
De songs worden afwisselend vertolkt met piano of gitaarbegeleiding. ‘Soundtrack’ heeft piano en de stem van Hans die dan weer omhoog, dan weer omlaag gaat, maar soms net wat kracht aan het eind van een zin mist. Met inmiddels vaste producer Nate Campany (Ilse de Lange, Backstreet Boys) ditmaal op toetsen, heeft ‘Come on Already’ een ingehouden begin. Wat meer schwung brengt de gitaar in het nummer die bij het refrein er bij komt. Bij het nieuwe ‘All of this DEF’ zijn het juist de aan elkaar geregen uithalen die het refrein vormgeven.
Warm gitaarspel
De kant die we niet veel horen van Hans als zij met band optreedt, is die van het intieme liedje. Haar hese stem, die soms tegen het overslaan aan lijkt te zitten, is bekend, maar ook ingehouden, als een soort Sara Bettens, laat de zangeres haar klasse horen. Opener ‘The Sun Goes’ is een heerlijk nummer om bij wakker te worden, ‘Sanne 1’ rust op warm gitaarspel en klinkt hierdoor wat voller en ‘Just for today’ start ingetogen maar bouwt mooi op naar intense uithalen.
Wanneer je een album opneemt met al eerder uitgebrachte liedjes en weinig nieuw materiaal, moeten nummers wel wezenlijk verschillen van de originelen en de nieuwe tracks de plaat kunnen dragen. Ondanks een paar mindere tracks als ‘Today’ en ‘Memo-1’ lukt dit. Door een andere kant van zichzelf te laten zien geeft Hans aan een veelzijdig artiest te zijn, die ook zonder band zeer zeker boeit.
