Muziek / Album

Bijzondere klasse

recensie: Luluc - Passerby

.

Het tweede album van Luluc komt zes jaar na het in kleine kring gewaardeerde debuut Dear Hamlyn. Het duo heeft met Passerby een folk-album van bijzonder hoge klasse gemaakt.

Wie Zoe Randell en Steve Hassett, die samen Luluc vormen, aan het werk hoort en ingevoerd is in bijzonder werk van de folk-scene van vandaag en gisteren hoort vergelijkingen in het hoofd die niet alledaags zijn. Luluc grijpt zonder te kopiëren terug in de rijke folk-traditie terwijl ze toch heel hedendaags klinken. Er is geen zweem van een retro-gevoel.

Tijdloos en helder
De herinneringen aan dames als Linda Perhacs en Vashti Bunyan zijn maar moeilijk uit het brein te bannen bij het beluisteren van het fraaie Passerby. Ook namen als Nick Drake en Gillian Welch borrelen op als de stijl van deze band geduid moet worden. Het tweede album van Luluc klinkt enorm tijdloos en helder.

Het duo heeft als thuishaven Melbourne, Australië. Ze ontmoetten elkaar echter in Schotland tijdens een festival in Edinburgh zo’n negen jaar voordat ze hun debuutalbum uitbrachten. Die plaat was een ode aan de zojuist overleden vader van Randell om een moeilijke periode in haar leven te kunnen afronden.

De zang van Zoe Randell is van alle tijden. De fijne hand van liedjes schrijven die Randell samen met haar muzikale partner Hassett tentoonspreidt is tijdloos. De begeleiding van een band vol met akoestische instrumenten en blazers is uit een heel fijn en voorzichtig hout gesneden. Hassett zelf speelt een groot assortiment aan instrumenten zoals gitaar, bas, fluit, mandoloncello, percussie en toetsen, terwijl de zang van Randell ondersteund wordt door haar eigen gitaarspel.

Hoogtepunt om te koesteren
Het tien liedjes tellende Passerby opent met ‘Small Window’ dat direct de staalkaart van het album is en tevens de eerste single waarmee Luluc de aandacht probeert te trekken. De rust die melodie en zang uitstralen is tekenend voor de muziek van Luluc. De soms als tweezang klinkende zang wordt gecreëerd door de stemmen van Randell en Hassett die in elkaar overvloeien en het gevoel van gedubbelde stem geven. De stem van Hassett draagt als het ware de stem van zangeres Randell.

Het album kent geen enkel zwak moment. Al zijn er altijd liedjes die net iets meer de boventoon voeren, zelfs in het zeer rustige genre van Luluc. Te denken valt daarbij aan de liedjes ‘Small Window’, ‘Passerby’ het titelnummer, ‘Tangled Heart’ en het fraaie ‘Reveric on Norfolk’, maar daarmee wordt dan meteen de andere pareltjes tekort gedaan. Laten we het er maar op houden dat we hier te maken hebben met een mooi parelsnoer waaraan ieder liedje op zich zijn belangrijke steentje in de rij bijdraagt. Als je er een tussenuit zou halen valt het snoer in duigen. Voor de folk-liefhebbers is Passerby één van de hoogtepunten van dit jaar. Een album om te koesteren.