Publiek grote winnaar bij muziekfeest in voetbaltenue

Scheids Leon Verdonschot

Tren van Enckevort van Rowwen Hèze bracht de muzikanten bijeen. Samen met de Stichting Popmuziek Limburg die dit jaar, net als Rowwen Hèze trouwens, vijfentwintig jaar bestaat, organiseerde hij dit muziekfeest. Het doel lag misschien voor de hand: het publiek laten genieten van talent uit de regio. Het middel was minder voorspelbaar: een voetbalentourage met muzikanten in sportkleding. En dus lag er op het podium een grasmat, stond er een doel achter de drummer, hingen er hooligans in de hekken en keken scheidsrechter Leon Verdonschot en coach Jan Smeets met strenge ogen naar de spelers. De setting werd afgemaakt met filmpjes van bekende voetballers van binnen en buiten Limburg die spelers en coach van commentaar en tips voorzagen. Het gevaar lag op voorhand misschien op de loer dat de aankleding de muziek zou overschaduwen, maar die angst bleek ongegrond. Maestro Tren van Enckevort zou het ook niet toegestaan hebben. Muziek en speelplezier bleven hoofdzaak. Het decor was mooi, maar bleef decor en ondersteunde slechts de feestvreugde.

Twee keer vijfenveertig minuten, plus verlenging
Om het tempo in de wedstrijd te houden was gekozen voor een basisteam met uitstekende muzikanten. Bekende namen als Bart Oostindie en Mike Roelofs speelden vanavond volledig in dienst van het elftal. Coach Jan Smeets bracht gedurende de wedstrijd verschillende spitsen in de arena. Bekende en minder bekende Limburgers die allemaal de kans kregen te scoren op dit podium voor een volle bak.

Stevie Ann

Uiteraard was het optreden verdeeld in twee helften, die beide geopend werden door het basiselftal dat de tune van Studio Sport speelde. Nadat het Limburgs volkslied geklonken had, verscheen de eerste spits aan de aftrap. Die eer was voor David Plantaz die met ‘Nugget’, een mooi uptempo nummer dat wat naar het Engelse Hard-Fi smaakt, de avond mooi opende. Vervolgens blies Kelly Kockelkoren de zaal helemaal wakker met ‘Devil Girl’. Maurice Möllenbeck nam daarna gas terug met ‘Raise my glass’. Gas, dat Marco Roelofs met de twee Heideroosjeskrakers ‘Iedereen is gek’ en ‘Damclub Hooligan’ weer helemaal opendraaide. De wedstrijd is dan ontbrand. Stevie Ann, Skinnie en Arno Adams doen waar ze goed in zijn. Ze pakken de zaal bij de lurven. Henk Steijvers zet met het opnieuw actuele ‘Sollicitere’ het slotoffensief in. Einde eerste helft.

Ook in de tweede helft speelt het team een uitstekende wedstrijd. Opnieuw geen dissonanten. Peter Bleeker rockt het huis met ‘Ik wil dich’ en Mo Jones speelt ‘a real mean Hammond’ in ‘Never part of me’. Hierna zingt Floor Jansen haar sprookjesmetal die geloofwaardig is en staat. Frans Pollux zet in ‘Amsterdam’ de hoofdstad op zijn nummer en pakt de zaal daarna in een warme houdgreep met ‘Hald mich ens vast’. Mark Voorst, de enige vertegenwoordiger van de provinciehoofdstad stuitert na deze liefkozing over het veld en grijpt het publiek andermaal in het nekvel. Iets te hardhandig concludeert scheidsrechter Verdonschot. ‘Rood’ luidt zijn onpartijdige oordeel.

Tijd voor een spits met ervaring en allure. Jack Poels betreedt het podium en speelt ‘Seizoenen’ met Herberg de Troost-maatjes Skinnie, Mo Jones én met Tren van Enckevort, die zo ondertussen staat te trappelen van ongeduld om mee te doen. Na een mooi ingetogen ‘Blieve Loepe’ en de nieuwe Rowwen Hèze-single ‘America’ blaast de scheids het eindsignaal. Een verlenging moet uitsluitsel geven. Die verlenging wordt niet beslist door ‘Limburg’ van Rowwen Hèze, maar door het een na laatste optreden van nestor Sjef Diederen. Zijn ‘Geneet van het leave’, ondersteund door het hele team, laat de Limburgzaal gloeien van trots. Chauvinisme is Limburgers niet vreemd tenslotte.

Selectiebeleid
Achthonderd mensen tevreden huiswaarts. Mooie liedjes, speelplezier in een schitterende setting. Is er dan niets aan te merken op de avond? Tuurlijk wel. Zoveel mensen, zoveel bondscoaches immers. Misschien mag de programmering de volgende keer nog wel wat avontuurlijker. Een kijkje in de krochten van de provincie levert vast wat nog wat ruwe groeibriljanten op die het daglicht best mogen zien.

Aan de andere kant heeft de winnende coach natuurlijk altijd gelijk. De keuze om eerst de verdediging goed neer te zetten en de linies goed op elkaar aan te laten sluiten, is helemaal te billijken. Frivoliteiten kunnen altijd nog. Trouwens, als je net een wedstrijd hebt gewonnen met schitterend voetbal heb je wel wat anders aan je hoofd. De derde helft! Wedden dat die niet alleen met flesjes Aquarius gevierd is?