de keerzijde van de medaille

2005 bracht echter een niet al te vrolijk bericht voor de band; gitarist Brian “Head” Welch hield het voor gezien en zocht zijn heil in den Here. Met een nieuw contract bij EMI op zak moest de band zich nu als viertal staand houden, want zoeken naar een vervanger was absoluut geen optie. Op See you on the other Side klinkt de band dan ook welhaast als herboren.

Nine Inch KornCobbs

Herboren kan hier op twee manieren opgevat worden: de band klinkt namelijk nog steeds als Korn, maar slaat op deze nieuwe schijf ook meteen een geheel nieuwe weg in. In samenwerking met verschillende popproducers, waaronder het duo ‘The Matrix’ (o.a. bekend van Avril Lavigne), is een geluid neergezet dat donkerder klinkt dan ooit. Bij vlagen doet de band ook denken aan Nine Inch Nails. Coming Undone en Love Song zijn hier sterke voorbeelden van. Slepend ritmes en een industrial-geluid zetten hier de toon en het enige duidelijke herkenningspunt is eigenlijk de vocalen van Davis. Dit is meteen iets dat mij vaker opvalt op deze schijf, terwijl ook juist deze vocalen allang niet meer zo gefrustreerd klinken als ze vroeger gedaan hebben. Davis zingt meer dan dat hij schreeuwt op See you on the Other Side en het mag gezegd worden dat ook zonder het kenmerkende getergde stemgeluid de band nog steeds ontzettend overtuigend overkomt.

Wennen

Het industrial-geluid is de rode lijn op dit album en die loopt van venijnig stampend tot dreigend en beklemmend. De productie is ook moddervet en zorgt ervoor dat alles goed tot zijn recht komt. Daar waar nodig zijn effecten ingezet die het geheel soms ook een elektronisch tintje meegeven. Het zal de diehard fans waarschijnlijk wel weer even wat tijd kosten om aan het geluid te wennen en er zullen er ook wel weer een aantal vloekend weglopen omdat de band het voor de zoveelste keer over een andere boeg gooit. Toch zal toegegeven moeten worden dat Korn hier een album aflevert dat laat horen dat er muzikaal gezien nog ontzettend veel creativiteit aanwezig is. Want ook zonder tegen elkaar opbotsende gitaarpartijen en het altijd tikkende basgeluid van Fieldy is Korn ontegenzeggelijk Korn. Het is alleen even wennen.