Vluchtige dansliedjes

Wat hebben een Londense dj en Russische lesbiennes met elkaar gemeen? Ogenschijnlijk niets, maar de muziek op Kidda’s debuutalbum doet soms een beetje denken aan de luchtige niemendalletjes van het duo t.A.T.u. En ziehier: we hebben onze gemeenschappelijke factor tussen de West en de Oost. Ook deze dj zal waarschijnlijk over een jaar weer net zo vergeten zijn als de Russische dames.

Going Up? is het debuutalbum van de Londense dj Kidda. Zijn elektronische muziek vormt een combinatie van funk, hiphop, pop, northern soul en old skool rave. Diverse artiesten hebben aan Going Up? meegewerkt. Snow Patrol’s Gary Lightbody en Psycho Les en Blak Twang van The Beatnuts zijn daar enkele voorbeelden van. Deze combinatie van invloeden en artiesten zou garant kunnen staan voor een ijzersterk album. Helaas is dit niet het geval.

De cd staat weliswaar vol met vrolijke swingende liedjes, maar meer dan dat is het ook niet. Going Up? mist diepgang. Het zijn vlotte deuntjes die verder niet beklijven. Zolang het nummer duurt word je er zeker wel vrolijk van en wiebel je lekker mee op de maat. Maar Going Up? is geen plaat die je jaren later nog draait. Het is allemaal gewoon net iets te vluchtig. Het nummer ‘Under the Sun’ is daar een perfect voorbeeld van. Een lekker vlot nummer dat je heel vrolijk stemt, maar dat meteen weer uit je geheugen is verdwenen zodra het volgende nummer inzet. Het heeft gewoon geen blijvende impact.

Ditzelfde ‘Under the Sun’ illustreert ook nog een ander minpunt van dit album. Het nummer gaat aan het einde opeens over in vreemd elektronisch geëxperimenteer van Kidda. Een contrast dat totaal niet in het verdere concept van het album past. Als luisteraar bekruipt je de vraag wat Kidda eigenlijk wil betekenen in de muziekwereld. Wil hij catchy popnummers schrijven of wil hij bekend staan als serieus elektronisch kunstenaar. Dat laatste lijkt hier in ieder geval schromelijk mislukt.

Going Up? zal hier en daar best in de smaak vallen vanwege de dansbaarheid van de nummers. En als luchtig tussendoortje voldoet het ook prima. Maar het is zeker geen blijvertje. Om verzekerd te zijn van blijvende aandacht moet Kidda daarom eigenlijk gewoon elke twee maanden met een nieuw album komen. Dan kan de vorige plaat aan de kant en heb je weer een aantal snelle happen om te verorberen. Gezien de vluchtigheid van Kidda’s nummers lijken ze ook binnen een handomdraai in elkaar te zetten. Dus elke twee maanden een release moet toch geen probleem zijn.

Draken
Uiteraard zijn er nummers op het album, zoals ‘V.I.P.’ met Psycho Les, die boven de rest uitsteken. Eindelijk een lekker hiphopnummer met een goede ondersteunende melodie, wat je van dit lid van The Beatnuts uiteraard wel mag verwachten. Helaas staan daar dan weer draken zoals ‘Smile’ tegenover. Een nummer dat juist allesbehalve een lach op je gezicht tovert. Het piepstemmetje met country-invloeden laat je eerder in snikken uitbarsten dan dat je er ook maar in de verste verte vrolijk van zou worden.

Ben je van ‘lange halen, snel thuis’ dan is Going Up? wellicht de moeite van een luisterbeurt waard. Zoek je echter een stevigere muzikale ervaring dan kun je dit album beter links laten liggen. Sommige van Kidda’s nummers zijn leuk genoeg om tijdens een avondje stappen de voetjes van de vloer te krijgen, maar dan wel louter als tussendoortje. Het hele album is gewoonweg te luchtig en zakt uiteindelijk dan ook als een plumpudding ineen.