Dromerig verlangen
Daar zat ik dan, iets te eten en te drinken met een mooie brunette, hopend dat het nog wat zou worden die avond. Ik denk bij mezelf: ik zet So Deixo Meu Coração de Quem Pode van Katia B op die ik toch nog moet recenseren, kijken wat het is. Voor ik het door had lagen we op de bank te filosoferen over het leven en al dromend vielen we bij elkaar in de armen en we beloofden elkaar plechtig dat we dit jaar samen op vakantie naar Portugal zouden gaan. Bij deze bedankt Katia! Het was niet waar ik naar op zoek was, maar het is iets.
De cd opent met een intro dat doet denken aan het album Esperanza van Manu Chao. Het vervolg heeft echter niet dezelfde opgewekte sfeer maar kenmerkt een meer melancholische, dromerige stemming. Het is fijn om te horen dat Katia haar dromen kan verwoorden in een voor mij onbegrijpelijke taal en het toch zo laat klinken dat je het gevoel hebt dat je haar begrijpt. Soms, vooral in het tweede nummer, is er de loomheid van de stem van Cassandra Wilson terug te vinden.
Vage Reggae-dubs
Deze cd had rustig door kunnen kabbelen naar een onbekend einde als daar niet een nummer voorbij komt dat je wakker schudt door de energie van de combinatie zang, gitaar en, onwaarschijnlijk maar waar, rap op een lekker bossa-ritme. Dit nummer leidt wat af door zijn abstractere vorm. Ook de wat vage reggae-dubs, die soms vanuit het niets voorbij schieten, klinken zeer goed. Het is mooi te horen dat een album, dat in eerste instantie klinkt als een doorsnee bossa-cd, toch beschikt over meerdere lagen. De plaat kent veel afwisseling en blijft daardoor ook na meerdere luisterbeurten interessant.
Scrabble
So Deixo Meu Coração de Quem Pode is een album dat voor de ware bossanovaliefhebber een waardige aanvulling op de collectie zal zijn. Vanuit je luie stoel is dit de perfecte zondagmiddagmuziek. Lekker dromen over verre landen of gewoon als een heerlijk achtergrondje tijdens een potje Scrabble.
