Muziek / Album

Rustig avondje is gekomen

recensie: Justin Rutledge - Man Descending

Voor diegenen die al bekend zijn met de artiest of band is het totaal overbodige informatie. Voor al die anderen is het een must. Voor de recensent een uitdaging: de typering van de te bespreken muziek. Voor de tweede groep volgt daarom hierna een beschrijving van de muziek op de nieuwste cd van Justin Rutledge, Man Descending. Op het gevaar af dat de eerste groep daar hele andere ideeën over heeft. Maar daar slaat de recensent zich wel weer doorheen.

Justin Rutledge is een zogenaamde ‘alt. country singer-songwriter’. Een adequate, maar ook redelijk veilige omschrijving. Daarom gaan we een stap verder. De muziek op Man Descending is te omschrijven als een mix van Bruce Springsteen en Shearwater met een vleugje Eagles-ballads. Het geheel is gelardeerd met typische country-instrumenten als banjo’s en violen. Vaak wordt de uit Toronto afkomstige Rutledge echter gewoon vergeleken met Ryan Adams, maar dat is te gemakkelijk en geeft geen volledig beeld.

Fluweel

~

Nu we Man Descending en Justin Rutledge in een hokje hebben gestopt kunnen we verder met het daadwerkelijke oordeel over de derde cd van deze Canadese zanger. Wat als eerste opvalt, is de rust die het geheel uitstraalt. De fluweelzachte stem van Rutledge en de harmonische composities geven het geheel een zeer rustgevende sfeer. Een sfeer die je op den duur tegen zou kunnen gaan staan en die je in slaap zou kunnen sussen. Maar dat gebeurt niet. Daarvoor zit het allemaal gewoon net iets te goed in elkaar.

Justin Rutledge heeft Engels gestudeerd aan de universiteit van Toronto en dat is te merken aan zijn songteksten. Deze steken duidelijk boven het maaiveld uit. En weinigen die ze daar durven weg te maaien. Daarvoor zijn de teksten gewoon te ongrijpbaar bij tijd en wijle. Van Petrus die vanavond zijn deur niet moet sluiten in het openingsnummer, tot alle regen die valt als Rutledge aan ‘haar’ denkt tijdens het laatste nummer Alberta Breeze. Het straalt allemaal een zekere weemoed uit, maar wel een mooie weemoed.

De cd mag dan heel laidback en rustig zijn, precies halverwege komt Rutledge met Greenwich Time. Als je dan misschien toch even aan het wegzakken was wordt in dit nummer het tempo een klein beetje opgeschroefd. De drums in dit nummer doen je – met een beetje fantasie – denken aan het krijgsgeroffel van Apache-indianen en geven net weer dat beetje extra pit. Na deze kleine opkikker kun je vervolgens de rest van de cd weer rustig onderuitgezakt genieten van de muzikale talenten van Rutledge.

Oorlog

Man Descending is niet alleen voor de liefhebbers van alt. country een aanrader. Voor eenieder die van goede teksten, evenwichtige composities en een licht weemoedige sfeer houdt is dit album een luisterpoging waard. Een heerlijke cd voor een avondje bijkomen van je hectische dag onder het genot van een glaasje wijn en een kaasje. Dit om de setting optimaal aan de muziek aan te passen. Dan krijg je het beste resultaat.