Muziek / Concert

Harder, beter én sneller dan Scatman John

recensie:

Sinds zijn debuutalbum, The Dreamer (Brownswood Recordings), in 2008 verscheen heeft de jonge Amerikaan José James zich in korte tijd gevestigd in de jazzwereld. In de Amsterdamse Melkweg scatte James zijn weg door het nieuwe album en liet zijn band zien over uitzonderlijke groovyness te beschikken.

Afgelopen dinsdagavond stond José James voor de tweede keer dit jaar in Amsterdam op het podium. James is hot en zijn agenda is vol. Ter promotie van het nieuwe album Blackmagic, speelt hij de wereld rond. Tussendoor eert hij zijn muzikale held John Coltrane met het project Facing East en daarnaast vond hij ook nog tijd om met pianist Jef Neve een derde album, For All We Know, te maken en te promoten.

Zijn vorige album, The Dreamer, werd een wereldwijd succes. Ook in Nederland heeft hij een flinke schare fans opgebouwd; de Melkweg werd helemaal uitverkocht. De volle zaal kwam duidelijk alleen voor James. Het voorprogramma, La Melodia, kreeg braaf na elk nummer een applaus maar het publiek raakte, ondanks de energieke MC Melodee, niet in extase.

Serene tovenaar

~

Na lang wachten, wegens technische problemen, kwam de band eindelijk het podium op. Toetsenist Grant Windsor, bassist Neil Charles, drummer Richard Spaven en zangeres Jordanna de Lovely funkten de schroeven van de banken. Met een heerlijk tegendraads groovy intro maakten zij de weg vrij voor een meer RnB/Hiphop klinkende José James. Zijn doordringende jazzy stem is onveranderd maar toch verrassend; het hele publiek begint spontaan te applaudisseren en te juichen. Ook vanavond weten ze wat ze te wachten staat: een vocale tovenaar. José James doe je tekort als je hem alleen een zanger noemt. Hij bespeelt zijn stem als ware het een trompet, saxofoon of zelfs contrabas; ongelofelijk.

‘You shouldn’t compare me to Moodymann man, he’s a legend. I’m serious, I’m fucking serious’ reageert James geïrriteerd wanneer iemand uit het publiek halverwege het concert iets roept. Een reactie waar zelfs de bank van leek te schrikken. Normaliter is zijn uitstraling de rust zelve, Love and Peace is het motto. Misschien is dit wel een van de belangrijkste redenen voor zijn succes. De ingetogen, serene James werkt betoverend; is hij stil dan is het publiek stil, gaat hij los dan is het publiek niet te houden. Magisch.

Nieuwe sound
De nieuwe nummers zijn duidelijk minder jazzy dan op het vorige album. Het wegvallen van de dromerige ballads met trompet en de meer uptempo drums zijn hiervoor hoofdverantwoordelijk. Daarnaast begeleidt de uitstekend zingende Jordanna de Lovely James vaak met een tweede stem. Wel overeind gebleven is de vrij klinkende piano. Grant Windsor laat geweldige solo’s horen, afgewisseld met dromerige en tegendraadse grooves. De vergelijking met stromend water is snel gemaakt. Gelukkig maar, want dit was een van de sterke kanten van The Dreamer.

Het titelnummer ‘Blackmagic’ is nu al een klassieker en nummers als ‘Detroit Loveletter’, ‘The greater good’ en ‘The Light’ zijn goed te genieten. De wat gladdere James komt naar voren bij ‘Made for Love’, een bijna kaarslicht-softerotisch aandoende RnB track.

Waar het publiek toch het meest van lijkt te genieten zijn de momenten waarop de band zich laat gaan. De scattende James, die zijn drummer ophitst met uiteenlopende ritmes en geweldige uithalen van zijn stem, gaat hierbij tot het uiterste. Improvisatie en dynamiek zijn sleutelwoorden voor de performance. Toch houdt James zichzelf en de band strak onder controle. Hij weet hoe hij het publiek moet bespelen, een genot om te zien en te horen.

De nieuw ingeslagen weg wordt over het algemeen gewaardeerd. Toch roept iemand na een uur iets dat James weer uit zijn flow haalt. ‘Play The Dreamer!’ Ditmaal reageert James echter niet geïrriteerd maar meer met onbegrip: ‘Why do you wanna hear that old shit, first check out the new shit!’ Een terecht statement dat bewondering oproept voor zijn ambities. Een man die in alle zalen van de wereld zou kunnen spelen en toch niet voor de veilige weg kiest is iemand met lef en met overtuiging van zijn eigen kunnen. Heerlijk.