Dicht bij het liedje
Toen John Fullbright in oktober vorig jaar in Eindhoven speelde, had hij een Grammy-nominatie op zak. Hij heeft die prijs niet gekregen, maar dat heeft geen weerslag gehad op de kwaliteit van zijn tweede album Songs.
Met From the Ground Up oogstte de nu vijfentwintigjarige Fullbright veel waardering bij de Americana-liefhebbers en de pers. Dat hij genomineerd werd voor een dergelijk prestigieuze prijs was natuurlijk de kers op de taart.
In je geheugen griffen
Op zijn debuutalbum liet Fullbright zijn liedjes begeleiden door een band gevormd door fijne muzikanten. Op zijn tweede album, dat eenvoudigweg Songs heet, zijn het vooral de liedjes zelf die spreken. Vaak alleen begeleid door de door hemzelf bespeelde akoestische gitaar of piano. Zijn stem, die gezegend is met een fijn scherp randje, werkt samen met de goede melodieën en teksten om het liedje makkelijk te laten herinneren. De rest van de magie is het wonder van goede singer-songwritermuziek in het Americana-genre.
Fullbright blijft, zoals de titel van het album al doet vermoeden, heel dicht bij waar het uiteindelijk allemaal om draait in zijn muziek: de schoonheid van de liedjes. Hij heeft het talent om composities te schrijven die hij langzaam maar zeker in je geheugen grift. Luister maar een paar keer naar een simpel liedje als ‘Going Home’ en het komt vast naar boven als je de volgende keer van werk naar huis gaat.
Grote inspirator
Wie Fullbright vraagt naar zijn grote inspiratiebron, zal niet verbaasd zijn de naam van Townes Van Zandt genoemd te krijgen. Wie het oeuvre kent van deze grootheid in de folkmuziek zal bij Songs zeker de geest van Van Zandt horen rondwaren. Gelukkig blijft Fullbright vooral zichzelf en is hij geen kopie van zijn inspirator. De twaalf liedjes op Songs herbergen geen enkel zwak moment zodat Fullbright voor de tweede keer op rij een fantastisch album heeft gemaakt. Toch verschillen de twee platen behoorlijk van elkaar en dit siert de muzikant. Door zijn liedjes verder uit te kleden maakt hij alles puurder en kwetsbaarder. In dit geval met het gevolg dat het principe van ”minder is meer bezieling” duidelijk opgaat. De lat ligt daardoor wel erg hoog voor de toekomst. Het lijkt erop dat het talent van John Fullbright die uitdaging wel aankan. Die Grammy komt misschien nog wel.
Live in Nederland:
10 sept. Tivoli, Utrecht
11 sept. LantarenVenster, Rotterdam
12 sept. Muziekgebouw, Eindhoven
13 sept. Take Root, Groningen
Joost Festen 
