Heruitgave nog steeds briljant
Hee, er is een nieuwe Faultline uit! Oh nee, jammer, het is een heruitgave van het in 2002 verschenen Your Love Means Everything. Wel met een aantal veranderingen, die deze plaat daadwerkelijk een iets afwijkend geluid meegeven. Er is een aantal nummers verdwenen en enkele songs zijn toegevoegd. Beter? Nee, anders. Faultline is het project van de Britse producer/DJ David Kosten (o.a. Ben Christophers) die een aantal vooraanstaande vocalisten vroeg om een aantal van zijn nummers in te zingen. De plaat is voor het grootste gedeelte systematisch opgebouwd als instrumentaal/met zang/instrumentaal/met zang etc.
Your Love Means Everything, Kostens tweede plaat onder de naam Faultline, was al een van de beste platen van 2002. Een album als eenheid, met een prachtig overkoepelend, bijna buitenaards geluid. Kippenvel was het sleutelwoord. Op de nieuwe uitgave staat een cover van het Stones-nummer Wild Horses, wat bij mij nogal wat twijfel opriep omdat het nummer dat ik in gedachten had de balans op het album alleen maar zou verstoren. Toen ik echter het door songwriter Joseph Arthur ingezongen nummer hoorde, was ik om. Wat een bloedstollende, gelaagde versie en wat een prachtige toevoeging. Alleen voor dat nummer is deze heruitgave al de moeite waard.
Kosten en zijn All Stars
Verder werden nog twee andere tracks toegevoegd met Vordul Megilah en Ras B. Deze songs doen de plaat wat meer urban klinken. Vandaar dat Your Love Means Everything ook in deze nieuwe versie zeker de moeite waard is, wat een aantal nieuwe nummers en een andere volgorde wel niet kunnen doen voor een album. De plaat kent nog enkele prachtige bijdragen van Coldplays Chris Martin op het schitterende Where Is My Boy?, Flaming Lip Wayne Coyne op The Colossal Gray Sunshine en Michael Stipe van R.E.M. op Greenfields. Met zo’n line-up kun je toch niets meer fout doen?
Ook de instrumentale nummers zijn nog steeds meer dan de moeite waard in een nieuwe volgorde. De nieuwe uitgave van Your Love Means Everything is even majestueus als de eerste. Het is een plaat die opnieuw hoge ogen kan gooien wanneer de traditionele balans wordt opgemaakt aan het eind van het jaar. Of zou dat niet helemaal eerlijk zijn?
