Muziek / Album

Hemelse mist

recensie: Eluvium - Talk amongst the trees

Achter de naam Eluvium gaat een instrumentaal eenmansproject schuil. Multi-instrumentalist Matthew Cooper is een muzikaal minimalist: hij weet bijna afwezige melodieën uit te bouwen tot betoverende sfeerstukken. Op zijn laatste album (An accidental memory in the case of death) gaf de man een schitterende collectie eenvoudige solo-pianocomposities ten gehore, maar met Talk amongst the trees keert hij terug naar de electronische ambient-sfeer van zijn debuut.

~

De cd opent met een tien minuten lang stuk vol omgekeerde samples, warme synthesizerklanken en minimaal gitaarspel. Het nummer zet de toon voor de rest van het album: rustige composities die een eenvoudig patroon van een stuk of vier tonen bevatten, dat via een beheerste opbouw uitgesponnen wordt tot een fascinerend klankentapijt. Het resultaat is een knappe prestatie: de verschillende lagen van samples, gitaren en synthesizers vormen een volkomen vloeiend geheel. De alsmaar doorklinkende toongolven doen je gevoel van tijd en onderscheiding vergeten. De weinig varierende nummers lopen in elkaar over, zodat het niet uitmaakt dat er een track van nog geen minuut en een van 17 minuten op het album staan. Als in slow-motion kabbelt de lome muziek zo een uur lang rustig voort.

Wegdromen

Climaxen tref je nergens aan op het album: er wordt wel spanning opgebouwd, maar die ebt even zo vaak weer weg. Die structuur maakt van Talk amongst the trees een sereen, verstild album: als je je er voor openstelt, voelt je je na een paar luisterbeurten thuis in de hemelse mist waarin de mannen op het hoesje zich bevinden. Het succes van Talk amongst the trees is geheel afhankelijk van je ontvankelijkheid voor zulke minieme muziek. De cd is het best te genieten via een hoofdtelefoon, waarmee de verstilde klanken zich uitstekend lenen voor een uurtje wegdromen. Voor wie daar niet genoeg aan heeft, is het fraaie boekje bij de cd voorzien van natuurpoëzie en een aantal impressionistische foto’s.