Grand Cru van de Americana en folk
Eliza Gilkysons eerste album verscheen eind jaren zestig, terwijl haar jongste album vorig jaar pas het levenslicht zag. Ze stond voor het laatst in 2009 op het Roepaen-podium en keerde nu eindelijk terug naar Nederland. Daar bleek Gilkyson nog steeds de ‘grand cru’ van de Americana en folk.
Met Roses At The End Of Time bewees Gilkyson in 2011 dat ze nog steeds meetelt als singer-songwriter. Dat ze ook actuele thema’s als de tsunami in songs als ‘Slouching Towards Bethlehem’ niet uit de weg gaat, geeft haar alleen maar meer aanzien. In de Roepaen bepaalt dit nummer direct de sfeer. Het aanwezige publiek wordt aangespoord om mee te zingen en doet dat dermate ferm, dat een fraai achtergrondkoor ontstaat.
Creatief gitaarspel van Lysdal
Oude bekenden
Verzoekjes
Met een rijk oeuvre op zak is het natuurlijk gewaagd om de zaal te vragen om verzoeken. Toch waagt Gilkyson het erop. Ze speelt de verzoekjes zonder uitzondering, waaronder het prachtige ‘Rose of Sharon’ van haar album Redemption Road uit 1997. Gilkyson heeft het nummer al lang niet meer gezongen en Lysdal heeft het nog nooit begeleid, maar hij valt na het eerste couplet toch in en improviseert een keurige begeleiding.
Prachtige toegift
Als toegift speelt Gylkison het titelnummer van haar voorlaatste solo studioalbum Beautiful World. Ze zong het nummer voor de Native Americans in Oregon; zij wachtten ruim honderd jaar op het afbreken van een dam in de rivier. Toen dat eindelijk gebeurde, werden hun oude vissersgronden in ere hersteld. Voor Gilkyson heeft dit lied sindsdien een bijzondere lading. Van achter de piano trakteert ze het publiek in de Roepaen dan ook op een bijzonder gevoelige uitvoering van dit prachtige lied.