Muziek / Album

Gedurfd en innemend

recensie: Daniel Norgren - Buck

Wie Norgren ooit heeft zien optreden zal de lange Zweed nooit meer vergeten. Hij zit achter het drumstel met zijn schoenen ernaast en gitaar in de hand. Het aparte stemgeluid vormt de basis van zijn indringende liedjes.

Norgren kiest op Buck voor een moeilijkere benadering dan op zijn eerdere werk. Ingegeven door toeval (omdat hij wachtte op onderdelen van zijn opnameapparaat) staan op dit album, naast een negental liedjes in de stijl tussen Black Keys en Tom Waits, een aantal soundscapes die afleiden van de kern van de muziek. Wie deze hobbels overleeft kan genieten van het nieuwe werk van de Zweed.

Ontdekkingstocht met experimenten
Het verhaal achter het album Buck maakt duidelijk hoe het zo tot stand is gekomen. Norgren koos voor een oude Fostex 4-track recorder die hij via internet kocht als opnameapparaat voor dit nieuwe album. Toen hij lang moest wachten op de tweede zending met de adapter die niet was meegestuurd, ontstond het idee om het album te voorzien van geluiden van zijn oude vertrouwde Volvo-truck en foto’s van zijn omzwervingen in de omgeving. Wie dit verhaal in gedachten neemt bij het luisteren naar Buck en het bekijken van de foto’s van het fraai verpakte boekje waarin de cd is opgeborgen, begrijpt meer van wat hij hoort en ziet. Maar zonder het verhaal en de verpakking had hij beter de soundscapes kunnen elimineren. Wat er dan overblijft, is een fraaie verzameling van echte kale Norgren-liedjes die net zo smakelijk zijn als de al eerder voorgeschotelde werkjes op zijn vorige drie albums.

Luisterflexibiliteit die bindt en scheidt
De sound van Buck is minder zwaar dan op het vorige werk van Norgren. Het stemgeluid leek voorheen meer op dat van Tom Waits, maar hij heeft nu alleen nog de gekte van Waits behouden in het componeren van liedjes, terwijl de sound meer naar die van Black Keys voorman Dan Auerbach is gekropen. De liedjes of muziekstukken, die variëren in lengte van meer dan tien minuten bij de opening ‘Howling Around My Happy Home’ (waarbij de cadans van het autorijden de basis vormt) tot maar net twee minuten bij ‘Whatever Turns You On’, vraagt de nodige luisterflexibiliteit van de muziekliefhebber. Wie de tijd neemt wordt beloond met de wondere wereld van Daniel Norgren en beleeft in zijn avonturen met zijn auto vele uren luisterplezier aan Buck. Voor een vluchtig bezoek is de wereld van Norgren niet geschapen of je moet even de liedjes losknippen van de geluidseffecten die ze binden maar ook scheiden.

Live in Nederland:
25 april Paard van Troje, Den Haag
26 april Paradiso, Amsterdam
27 april Oosterpoort, Groningen
28 april House Concert, Antwerpen
29 april Patronaat, Haarlem
30 april Burgerweeshuis, Deventer