Curtis Harding kent zijn klassiekers
Het album Soul Power van Curtis Harding werd in de USA al in mei van dit jaar uitgebracht. In ons land stond de release gepland voor januari 2015, maar zijn ster rijst snel – zó snel, dat het album plotseling al in november in Nederland verscheen.
De tijd lijkt rijp te zijn voor de muziek van Curtis Harding. Harding maakt een fraaie mengeling van pop, rock, soul en R&B, die al bij de eerste beluistering het gevoel geeft dat hij zowel aan het verleden schatplichtig is, als naar het hier en nu verwijst. Vandaag de dag, waar muziek vaak niet meer in één hokje past, zweeft Curtis Harding heerlijk tussen verschillende stijlen.
Eigenheid in de mix
Curtis Harding grijpt naar de stijl van soulartiesten zoals The Spinners, The O’Jays en meer van dat soort fijne oude groepen, maar hij is absoluut niet alleen een soulzanger. Net als een icoon als Prince, laat Harding zich niet makkelijk in een hokje stoppen.
Vanaf het eerste nummer, getiteld ‘Next Time’ – dat tevens de eerste single is – heeft Harding de luisteraar in zijn greep. Hij gebruikt gitaar, puntige zang en – aan het eind van het lied – een Hammond-orgel. De schoonheid druipt ervan af. Naast het feit dat hij rock en zelfs een vleugje funk in zijn performance stopt, horen we hem ook als Marvin Gaye in bijvoorbeeld ‘Freedom’, als hij de hogere regionen raakt met zijn zang. Met de rockende opening van ‘Surf’ wanen we ons weer meer bij bands als Foo Fighters dan in de soul- en funk-hoek. En als we vervolgens de oude platen van Prince erop naluisteren, of diens nieuwste album in samenwerking met 3rdEyeGirl, dan weten we waar Harding zijn inspiratie nog meer heeft opgedaan.
Gelukkig stopt Curtis Harding genoeg eigenheid in de mix, al is niet meteen te duiden wat dat dan precies is. Hij doet dan wel zijn voorbeelden na; bovenal schittert hij zélf dankzij zijn originaliteit.
Ontluikend succes
Het enigszins luchtige ‘I Don’t Wanna Go Home’ tapt uit een lekker huppelend rock-vaatje, dat zonder twijfel de naam Lenny Kravitz naar boven laat komen. Het feest van de herkenning breidt zich steeds verder uit naarmate de luisteraar vordert met dit album. Alles optellende, is het terecht dat zo’n fijn album als Soul Power niet kan blijven wachten op een geplande releasedatum als er elders in de wereld al zo lovend over wordt gesproken. De wereld is tegenwoordig te klein om het uitbrengen van een album op verschillende plaatsen zo ver uit elkaar te leggen, zeker als niet alleen de pers positief is, maar ook het publiek bovenop zo’n ontluikend succes duikt. Gelukkig kunnen we in Nederland nu al zonder lastige import-perikelen beschikken over dit bijzondere debuutalbum.
Een ding is overduidelijk voor wie naar Soul Power luistert: Curtis Harding kent zijn klassiekers en schept een fraai product, doorspekt met veel pop-, soul-, rock- en funk-invloeden.
Joost Festen 
