Truise control to Major Com

Galactic Melt, Com Truise’s debuutalbum.

De experimentele elektronica doet de laatste tijd goede zaken. Artiesten als Flying Lotus en Fourtet worden door een groot publiek omarmd, dubstep is mainstream geworden en nieuwe genres als hauntology, witch house en chillwave rijzen als paddenstoelen uit de grond. Die laatste term is goed toe te passen op de stijl van Com Truise: spacey soundscapes met jaren tachtig-invloeden.

Vervreemdend geluid
Eerder bracht de in New Jersey wonende Truise al de EP’s Cyanide Sisters en Fairlight uit. Daarop hoorden we Truise vrolijk in de weer op zijn oude Sequential Circuits Split-8 synth. Vintage synths en dito drumcomputer bepaalden het geluid op deze releases. Op Galactic Melt programmeert hij op dezelfde voet verder.

IJkpunt is de galmende jaren tachtig snare drum die Donna Summers ‘State of Independence’ en Paul Youngs ‘Love of the Common People’ in herinnering roepen. Truise combineert de vertrouwde vierkwartsmaat met ‘moeilijke’ stutter-step ritmes en bas-synths. Vertrouwde geluiden worden zo op een eigentijdse manier gebruikt, wat een enigszins vervreemdend effect oplevert. Die aanpak is interessant en biedt mogelijkheden.

Wel een sound, maar geen idee

Galactic Melt telt tien tracks die qua sfeer en aanpak goed op elkaar aansluiten. Het album werd daarom al beschreven als een muzikale Bildungsroman. Dat is duidelijk te veel eer voor dit album. Galactic Melt heeft namelijk geen narratieve curve. Truise beleeft er duidelijk plezier aan de mogelijkheden van zijn sobere apparatuur te verkennen, maar memorabele hooks of melodieën blijven uit. Bovendien hebben de beperkte mogelijkheden van Truise’s apparatuur ook zo hun nadelen; het geluid is nogal dun en gefilterd, terwijl diepte en ruimte de psychedelische sfeer ten goede zouden komen. Al met al kabbelt Galactic Melt voort, maar gaat nergens heen. Hippe achtergrondmuziek om wat bij rond te cruisen, bij voorkeur over de boulevard van Miami of zo.

Van hoogte- en dieptepunten is op Galactic Melt nauwelijks sprake. Op ‘Brokendate’ slaagt Truise er met een interessante opbouw en een thema dat blijft hangen het beste in om een spannende sfeer te creëren. ‘VHS Sex’ valt op in negatieve zin, doordat een vrouwenstem die titel tot vervelens toe blijft herhalen.

Als remixer heeft Truise reeds laten zien wat zijn aanpak waard kan zijn. Tracks van Twin Shadow, Neon Indian, Franklin en Daft Punk heeft hij een eigen draai weten te geven. Als er geen song of concept klaar ligt om te restylen, doet Truise verbazend weinig moeite er een te verzinnen. Je zou zodoende bijna denken dat Galactic Melt een visitekaartje is voor meer remix- of productiewerk.

 

 

http://www.youtube.com/watch?v=2ImwA432vio