Een tweeledig gevoel

En dus vermeldt dit stuk het tragisch heengaan van Marcel Brand inderdaad ook weer. Alleen zal hier met bovengenoemd gezegde gebroken worden. Want ondanks het respect voor de overledene zullen we ook objectief naar het zesde album van Club Diana dienen te kijken. En daar zijn wel wat kanttekeningen bij te plaatsen.

Club Diana rondt met Brand haar tweede trilogie af rondom de elementen water, vuur, aarde, wind en vlees. Nadat ze eerst drie albums rondom het element water (Sauna, Basin en Costa) hebben geproduceerd volgden de cd’s Match, Grill en nu dus Brand met het thema vuur. Hoe het nu verder gaat in deze serie na het wegvallen van Marcel Brand is uiteraard ongewis.

Stem

Maar laten we ons eerst maar eens op dit album richten. Brand is een vertrouwd Club Diana-album geworden, met de indie en americana-invloeden waar we Club Diana van kennen. En dus ook voor het laatst vertrouwd vanwege de herkenbare zang van Marcel Brand. En dat is nu precies de aanleiding voor de eerder genoemde kanttekeningen. Het stemgeluid van Marcel Brand werkt namelijk prima bij de nummers waar instrumenten en zang in harmonie zijn. Dat wil in de praktijk zeggen dat bij deze nummers de zang van Brand en de instrumenten op eenzelfde geluidsniveau zitten en dus een even groot aandeel in het nummer hebben. Dit is bijvoorbeeld het geval op ‘One out There’. Maar zodra de instrumenten naar de achtergrond verdwijnen en het stemgeluid van Marcel Brand de boventoon voert, verandert dat de zaak.

Dit is vooral het geval in de wat rustigere, ‘gevoeligere’ nummers zoals ‘Do It All Over’. In dergelijke nummers komt het stemgeluid van Marcel Brand nogal gemaakt sentimenteel over met zijn vibraties en bewuste overslagen. Dit levert allesbehalve een gevoelig nummer op. Het werkt juist behoorlijk irriterend want het geeft een geforceerd gevoel van kwetsbaarheid. ‘Do It All Over’ schiet zijn doel dus ruimschoots voorbij. Aangezien er nogal wat rustige nummers op Brand staan wordt luisterplezier behoorlijk bedorven.

Balans

Uiteraard zijn er ook pluspunten te noemen. Zoals vermeld zijn de tracks waar zang en instrumentarium in balans zijn niet onderhevig aan het genoemde euvel. En dat levert dan ook meteen erg prettig luisterbare nummers op. ‘Swing Alikes’ en ‘Breathe In’ zijn lekker in het gehoor liggende en swingende songs met de vertrouwde indie en americana-invloeden. En afgezien van wat je dan ook van de zang van Marcel Brand mag vinden, de nummers op dit album zitten verder gewoon goed in elkaar. Ook qua afwisseling is de cd goed in balans.

Het zesde album van Club Diana en dus het laatste met zanger Marcel Brand geeft dus een tweeledig gevoel. De goed geproduceerde en uitgevoerde nummers maken van Brand een geslaagde cd. De kans bestaat echter dat je in de rustigere nummers de zenuwen krijgt van de overdreven stembuigingen van Marcel Brand. Voor Club Diana-fans is Brand een absolute aanrader. Voor alle anderen is het de vraag of ze de soms sentimentele tranentrekkende stem van Marcel Brand kunnen verdragen.