Muziek / Album

Meesterpianist schittert

recensie: Chucho Valdés & The Afro-Cuban Messengers - Border-Free

Chucho Valdés heeft inmiddels een naam opgebouwd die hem niet langer in de schaduw stelt van zijn beroemde vader Bebo. Hij draagt het heilige Cubaanse pianisten-vuur in zijn bloed.

Twee jaar geleden maakte Valdés samen met Omara Portuondo het album Omara & Chucho. Portuondo reist nog altijd met wat er rest van Buena Vista Social Club de wereld rond en doet daarbij in juli ook ons land aan, samen met Eliades Ochoa. Op Border-Free horen we vooral Valdés zelf. Anders dan het duo-album, dat vooral gekenmerkt werd door een vluchtige opname, is voor dit nieuwe album wel de tijd genomen.

Afrikaanse ritmes
Het voornamelijk instrumentale Border-Free telt acht stukken die geen van allen onder de zes minuten lengte klokken. Valdés speelt met zijn pianospel de hoofdrol. Een bijzondere bijrol is er voor saxofonist Branford Marsalis die op ‘Tabú’, ‘Abdel’ en ‘Bebo’ een fraai stuk meeblaast. Het gevoelige ‘Pilar’ dat Valdés opdraagt aan zijn moeder wordt opgesierd met mooi strijkerswerk van bassist Angel Gaston Joya Perellada. Hij bespeelt zijn bas met de strijkstok alsof hij een viool hanteert. De Afrikaanse ritmes komen nadrukkelijk aan bod in het langgerekte ‘Afro-Comanche’, dat naast instrumentale klanken ook wat woorden bevat in de vorm van chants. Het predicaat ‘lied’ is niet aan de orde.

Virtuoos schitteren
Valdés kan zich prima schikken in een rol als begeleider (zoals pianisten dat vaak doen), net als op zijn vorige album Omara & Chucho of het duo-album dat hij in 2009 maakte met Concha Buika. Maar op die cd’s zijn er momenten waarbij er een fraai duel ontstaat om de aandacht van de luisteraar, waarna het in een duet eindigt. Op Border-Free is alle aandacht voor de meesterpianist zelf. Valdés, die reeds acht Grammy’s op zak heeft, schittert in al zijn virtuositeit en laat af en toe een likje van de schijnwerpers op zijn gasten schijnen. Zij voegen de franje toe aan pianostukken die op zichzelf al staan als een huis.

Alle composities zijn van de hand van Valdés zelf, op ‘Tabú’ na dat geschreven werd door Margarita Lecuona. De enorme productiviteit van Valdés levert sinds 1986 soms meerdere albums per jaar op. Border-Free is in ieder geval een hoogtepunt in de jazz/latin-hoek.