Tweede album Chickenfoot overtreft debuut
.
Hardrockformatie Chickenfoot overtreft met het tweede album Chickenfoot III het succesvolle debuut, maar er is weinig plaats voor vernieuwing.
Chickenfoot III heet de langverwachte tweede plaat van Chickenfoot. Merkwaardig, want het album is het eerste dat de band na het titelloze debuut uit 2009 uitbrengt. De vergelijking met een andere ‘supergroup’ is dan snel gemaakt; The Traveling Wilburys brachten in 1990 hun tweede album uit onder de titel Vol. 3. Maar waar de Wilburys hun debuutalbum niet konden evenaren, stelt Chickenfoot III niet teleur. Tenminste, als je genoegen neemt met meer van hetzelfde.
Met het knallende ‘Last Temptation’ komt het album direct ter zake. Een heerlijke up-tempo rocksong met zware gitaarriffs en schreeuwerige zang. Samen met andere hoogtepunten als ‘Alright Alright’ en ‘Dubai Blues’ had het nummer niet misstaan op een later Van Halen-album als For Unlawful Carnal Knowledge of Balance.
Hoewel alle bandleden vakwerk leveren, is Satriani ook op het tweede album de absolute ster. De gitarist maakt met zijn vlugge, verbluffende solo’s de nummers net wat interessanter, zoals Edward Van Halen dat vroeger bij zijn groep deed. Het door Mike Fraser (bekend van onder andere AC/DC en Metallica) geproduceerde Chickenfoot III is iets beter en gevarieerder dan het debuut, maar toch weinig verrassend. Dus meer van hetzelfde en niets meer, niets minder. In dit genre is dat precies wat fans willen.
