Muziek / Album

Black Mountain overtuigt opnieuw

recensie: Black Mountain - In the Future

.

Als dit je eerste kennismaking is met deze groep, welkom in de wondere wereld van Black Mountain. De band bestaat uit Stephen McBean (zang, gitaren en schrijver van de meeste teksten), Matthew Camirand (bas), Jeremy Schmidt (toetsen), Amber Webber (zang, percussie) en Joshua Wells (drums). De muziek is vaak hard maar af en toe kan de band ook heel gevoelig klinken. Let op, de muziek op In the Future is niet alleen wonderlijk, maar ook verslavend. Het devies is: de muziek eerst regelmatig innemen en de ‘kuur’ helemaal afmaken. Er zijn bijwerkingen: na de eerste kuur ontstaat de drang om te vragen naar een herhalingsrecept.

Muziekcocktail

~


Black Mountain wordt ten onrechte nogal eens in de metal-hoek gepositioneerd. De band heeft wel degelijk metal-invloeden maar is daarmee nog geen metal-band. Was hun titelloze debuut uit 2005 een heel donkere plaat die pas na vele draaibeurten zijn schoonheid prijsgaf, bij deze tweede plaat zitten de lichtpunten voor de minder geoefende luisteraar veel dichter aan de oppervlakte. Soms hoor je zelfs een folkrockband aan het werk. Echter, regelmatig dompelen de bandleden je weer helemaal onder in donker gitaargeweld, in een ‘retro muziekcocktail’. Toch zal In the Future voor ingewijden veel lichter verteerbaar zijn dan het titelloze debuut uit 2005. Als je The Mars Volta kunt volgen zul je niet veel moeite hebben met de structuren die Black Mountain weet neer te leggen. Mocht je erin slagen de eerste editie van het album te pakken te krijgen dan kun je overigens extra lang genieten. In the Future is nu ook uit als een ‘Deluxe Limited Edition’ met drie extra tracks op een apart schijfje, voor dezelfde prijs als de normale uitgave. Hiernaast is het album overigens ook nog eens op dubbelelpee verkrijgbaar.

Hoogstaand

In the Future herbergt tien songs van hoogstaand niveau zonder zwakke plekken. Er wordt stevig afgetrapt met Stormy High. Is de sfeer voor de rest van de plaat gezet? Nee, dacht het niet! De hierop volgende nummers zijn erg afwisselend. Met Angels gaat het gas er een beetje af en zingen Stephen McBean en Amber Webber zich samen een weg door een lekker rocknummer. Tyrants start als een folkrocksong maar groeit uit tot een heftige rocker in de stijl van Led Zeppelin. Wucan lijkt je dan even mee te nemen naar oosterse werelden maar blijkt al snel ‘gewoon’ een prettige rocksong. Het rustpunt Stay Free ligt wat meer in het folkrockgenre. Het daaropvolgende, broeierige, Queen Will Play wordt geregeerd door de zang van Amber Webber. Eenmaal aangeland bij Evil Ways worden we verwelkomd met een heerlijk drumintro gevolgd door een lekker zeurend orgel, een strakke gitaarmuur en een puntige zang. Wild Wind roept vervolgens een gevoel van herkenning op en doet denken aan David Bowie ten tijde van Hunky Dory en Ziggy Stardust. Prachtig gewoon!

Het blijkt de opmars naar een van de sleutelnummers van het album, Bright Light, een epos dat in ruim zestien minuten over je heen dondert – met een prachtig ‘Manfred Mann-orgeltje’ aan het begin. Er wordt een zinderende spanning opgebouwd, uitmondend in een eruptie van gitaar- en toetsengeweld, waarna zich een heerlijk psychedelisch middenstuk ontvouwt, gevolgd door een passage met een prachtige baslijn, zodat je uiteindelijk volledig voldaan achterblijft. De afsluiter van het album, Night Walks, heeft een duidelijk ‘This Mortal Coil-gevoel’, met de prachtige zang van Amber.

Na al dit moois durf ik te stellen dat we hier te maken hebben met een album dat we gaan terugzien in de jaarlijstjes van 2008. Maar laten we voordat het zover is, dit jaar eerst maar eens lekker genieten van de bijzonder hoge kwaliteit van deze tweede Black Mountain.