Muziek / Album

Björn van der Doelen en de huursoldaten

recensie: ‘De cowboy, de outlaw, de sheriff en de hoer’

Björn van der Doelen was een succesvolle voetballer bij respectievelijk PSV, Standard Luik, FC Twente en NEC.  Maar zijn echte hart lag bij de muziek.  Na zijn voetbalcarrière maakte hij van zijn droom zijn dagelijkse werkelijkheid en gaat tegenwoordig als muzikant door het leven. Inmiddels kan al bijna gesproken worden van een oeuvre, nu hij zojuist zijn vierde langspeler heeft uitgebracht. Ook op deze plaat vertelt hij op een eerlijke en directe wijze zijn verhaal waarbij humor, ontroering, verontwaardiging en verdriet prima samen lijken te gaan.

Van der Doelen maakt van zijn hart namelijk geen moordkuil en legt ziel en zaligheid in zijn muziek. Nu plegen alle artiesten dat misschien wel te doen, maar in dit geval is er niets van gelogen. En juist dat maakt zijn muziek bijzonder. Hij is wie hij is, en daarmee moet iedereen het doen. Geen uitgedachte marketingcampagnes dus bij de lancering van zijn platen.

Van der Doelen houdt er sowieso niet van om te moeten gaan leuren met zijn muziek bij platenmaatschappijen. Daarom is hij sinds kort eigenaar van zijn eigen platenmaatschappij.  De naam van dit label ‘Val Allemaal Maar Kapot Ik Doe Het Zelf Wel-records’, omschrijft precies waar hij en zijn muziek voor staan.  De redactie van DWDD kan zich dus de moeite besparen om deze muzikant naar de studio te halen.  Aan zijn lijf geen polonaise, geen moeilijkdoenerij of aanstellerij. Zijn enige drijfveer: eerlijke en oprechte muziek maken. En daar horen één minuut durende TV-optredens niet bij. Liever vertelt hij zijn verhaal op het podium van de plaatselijke kroeg, concertzaal of huiskamer.

Het verhaal

Het verhaal staat overigens sowieso centraal in zijn manier van muziek maken. Het is bijna kleinkunst wat hij maakt, zoals hij als een Brabantse troubadour zijn liedjes in dialect ten gehore brengt.  In deze nummers brengt hij zijn kwetsbaarheden en gevoeligheden op een prettig gedoseerde wijze aan de oppervlakte waarbij je bijna deelgenoot wordt van zijn leven. En daarin gebeurt van alles. Van der Doelen als verhalenvertellende muzikant. Het lijkt erop dat hij wat dat betreft even succesvol is in de muziek als dat hij in het voetbal was. Op zijn nieuwe plaat bewijst hij wederom dat hij een ster in wording is in zijn bijna zelfgecreëerde muziekgenre. Deze is wellicht nog het beste aan te duiden als Brabantse americana. Overigens draait deze band zijn hand ook niet om voor voor een gemene blueshuffle.

De fysieke vorm

Al zou de muziek niet om aan te horen zijn, dan nog overtuigt de LP in fysieke vorm door het prachtige karakteristieke artwork van de hoes.  Alleen dit zou al voldoende reden zijn om de plaat aan te schaffen.

Qua muziek bevat zijn laatste wapenfeit wederom vertellingen waarin Van der Doelen treffend en vaak bijzonder herkenbaar aangeeft wat hem dwars zit, wat hem behaagt en wat hem ook zwaar irriteert. Zoals gezegd neigt dit vaak naar kleinkunst, met uitstapjes naar blues, americana, folk en rock, zodat hij zowel in theaters, kroeg en concertzaal zijn ding kan doen. Dit doet hij vol overtuiging en vanuit gemeende gevoelens die alle kanten op springen. En dat is zonder meer de charme van deze plaat die we ook op vorige platen hoorden: het ene moment filosofeert hij over de liefde en het andere moment irriteert hij zich zwaar over zaken die hem dwars zitten.  Dit levert een plaat op die muzikaal en tekstueel meer dan boeiend is. Laat maar snel doorkomen die volgende plaat….