Wat een zeldzaam talent
Na een moeilijke maar inspirerende periode in zijn leven, toert Benjamin Clementine door Europa. Aan de vooravond van het verschijnen van zijn debuutalbum oogst hij daarmee het nodige succes.
De zesentwintigjarige Ghanese Benjamin Clementine is geboren en getogen in Londen en groeide op in de wijk Edmonton. Hij belandde rond zijn negentiende jaar onder een van de bruggen in Parijs en leefde daar enkele jaren als clochard. De muzikant Clementine was autodidact en voorzag in zijn levensonderhoud door in verschillende bars piano te spelen. In 2012 werd hij ontdekt door een muziekagent en belandde via die weg in het programma van Jools Holland. Hij werd zelfs door Sir Paul McCartney aangemoedigd om zijn muzikale carrière voort te zetten.
Overdonderend applaus
De nieuwe zaal van Doornroosje is gevuld met stoelen. Op verzoek van de artiest is het een zogenaamd ‘seated concert’. Op het toneel staat een grote zwarte vleugel met een barkruk en een microfoon. Een spot verlicht enkel dat gedeelte van het podium. Het plaatje is compleet als het zaallicht dooft en iedereen muisstil wacht op wat komen gaat. Het duurt zeker een minuut voordat Benjamin Clementine, gehuld in een lange zwarte trenchcoat en een zwart/grijze legging, op blote voeten het podium betreedt terwijl het applaus aanzwelt. Nadat Clementine zijn positie heeft ingenomen – half hangend op de barkruk, waarbij zijn armen zich moeten strekken om met de vingers de toetsen van de vleugel te kunnen raken – neemt hij rustig de tijd voordat hij het eerste lied ten gehore brengt. Na iedere compositie is het applaus overdonderend – en dat terwijl het publiek van de meeste liedjes nooit eerder een noot heeft gehoord!
Sinds 2013 zijn er twee EP’tjes verschenen van de met een zware tenorstem gezegende Benjamin Clementine. Cornerstone kwam half 2013 uit en in augustus van dit jaar volgde Glorious You. Maar beide zijn in ons land nooit verkrijgbaar geweest. Wel stond Clementine een paar dagen eerder in De Wereld Draait Door gedurende de bekende ‘één minuut’.
~
Benjamin Clementine speelt als tweede lied van de setlist het nummer met de titel ‘Cornerstone’: een aangrijpend relaas over zich eenzaam voelen in een huis dat hij het zijne mag noemen. Hij vertelt tijdens de show op zijn kenmerkende zachtjes pratende, verlegen wijze dat de meeste van zijn liedjes geïnspireerd zijn door zijn tijd als clochard in Parijs. Toch zijn er op beide EP’s ook liedjes aan te wijzen die teruggrijpen naar zijn leven in Londen en Edmonton. Clementine speelt louter eigen materiaal dat we terug zullen horen op zijn aanstaande debuutalbum getiteld At Least For Now.
De subtiele belichting vergroot de charismatische Benjamin Clementine uit, die geniet van het daverende applaus. Dat laat hem terug in zijn schulp kruipen, want hij richt zich haast fluisterend tot het publiek wanneer hij vraagt om interactie. Terwijl hij zichzelf virtuoos begeleidt op de vleugel, maakt zijn muziek gebruik van de stilte als een extra instrument en dimensie om zijn melodieën en teksten extra kracht bij te zetten. Op één uitzondering na, voelt het publiek die stiltes perfect aan door te wachten met applaudisseren.
Met hoogtepunten als ‘Woman’, ‘I Won’t Complain’, ‘Condolence’ en het machtige ‘Adios’ – waar hij van kopstem in één stap naar zijn laagste tonen schiet – laat Clementine in Nijmegen een verpletterende indruk achter. Wat een enorm zeldzaam talent!
