Gelukkig terug van weggeweest
Na zes jaar semi-Beastie Boys-stilte zijn ze weer terug met een nieuwe plaat. En wat de goegemeente dacht, wordt al in de opener door rapper MCA ontkracht: ‘no I didn’t retire’. Ook al worden de heren grijs en zijn de branieschoppers van weleer de veertig genaderd, ze weten nog steeds de gemoederen te verontrusten. Maar dit keer zoals ze dat deden aan het einde van de jaren ’80, want alle bijtijdse schmuck is weggepoetst en de klanken van de Old School zijn weer uit de kast gehaald. Het is duidelijk: de heren grijpen terug op de periode waarin ze het meest credible waren.
~
Originele herhaling
To The 5 Boroughs begint met de single Ch-Check it Out en deze opent de plaat goed om een bepaald beeld te krijgen van hetgeen je kan verwachten. Dit keer geen schreeuwerige punkgitaren, maar veel jaren ’80 beats, lekker scratchwerk en clichéachtige teksten als When I rock the crowd, I rock the crowd well. Het klinkt bekend in de oren en ook al kent het album geen hits als No Sleep Til Brooklyn, Fight For Your Right of Sabotage is het toch allemaal verre van saai. En het ontbreken van hits maakt het album misschien wel sterker dan het heropvoeren van het kunstje dat de Beastie Boys reeds redelijk onder de knie hebben.
Weg met Bush en lang leve New York
De heren schuwen niet om wat problematiek aan de kaak te stellen en gooien wederom hun politieke geëngageerdheid in de strijd. Ze zoeken het dit keer niet in het buitenland, zoals in hun Tibet-periode, maar blijven binnen de grenzen van de VS. In It Takes a Time to Build geven ze bijvoorbeeld hun ongezouten mening over de Amerikaanse president: ‘We got a president we didn’t elect’ en in That’s It That’s All: ‘Cause George W’s got nothing on we. We got to take the power on he’. Verder is het vooral, naast de gebruikelijke zelfverheerlijking, het berappen de Boys’ favoriete stad: New York. De stad waar een poosje geleden het een en ander op het gebied architectuur en mentaliteit veranderde. Tevens de stad waarvan de skyline, inclusief de weggevallen torens, te zien is op de schitterende uitklaphoes.
Ook al zijn de heren wat ouder en komt het felle van weleer niet meer zo fel over, toch weten de Beastie Boys nog steeds te boeien. En de Old School van de beginperiode past goed binnen de retro-hype van deze tijd. Alleen het gefundenes Fressen in de persoon van G.W. Bush is te makkelijk, te clichématig en daardoor jammer, terwijl de lofredes op New York interessant te noemen zijn. Gooi alles van To The 5 Boroughs in de mixer en het zal aangenaam smaken. Niet bijster origineel, maar wel iets dat voor herhaling vatbaar is.
