“Blije eikel” muziek

Via zijn website meldt hij de hele wereld met Hide, Run away de ‘perfecte popplaat’ te hebben willen maken, zonder zichzelf óf de muziekindustrie ook maar enigszins serieus te nemen. “I want to change the way people feel, not the way they dress”, voegt hij toe over zijn debuutplaat. Een eigengereid mannetje, deze BC Camplight. Hij weet je in ieder geval te prikkelen en nieuwsgierig te maken naar die ‘perfecte popplaat’…

Amerikaanse Badly Drawn Boy?

BC Camplight is van huis uit pianist maar op Hide, Run away speelt BC alle instrumenten zelf, behalve de drums. Verder komen werkelijk alle geluiden die je uit een keyboard kunt halen voorbij op deze originele plaat. Het is opvallend dat de platenmaatschappij BC Camplight neerzet als de “Amerikaanse versie van Badly Drawn Boy”. Het laten vallen van deze naam zal misschien goed zijn voor de verkoopcijfers, maar de overeenkomsten met Badly Drawn Boy zijn ver te zoeken. In ieder geval blijft het spannend: wie is deze Einzelgänger?

Eénmans Belle & Sebastian

Eerlijk is eerlijk, Hide, Run away is een aangename verrassing. De plaat kent een hoog “blije eikel-gehalte”, met melodieuze, springerige liedjes. BC Camplight klinkt niet als Badly Drawn Boy (behalve dan misschien in de meer rustige songs), maar wel als een soort éénmans Belle & Sebastian. De CD opent met het olijke Couldn’t you tell. Lekker bossanova-achtig ritme, piano, keyboards, blazers, basloopje en een hoge stem. Met een tekst als “Couldn’t you tell, that I’m in love and you should go” is de humoristische toon van deze plaat gezet. Opvolger Blood and Peanut Butter (wat een titel!) overtuigt vanaf de aftrap en doet met een hoekig gitaarrifje denken aan oude Elvis Costello-tijden. In het refrein komt een prachtige vrouwenstem voorbij die ook in andere songs haar opwachting maakt (o.a. in het snelste nummer van de CD, Richard Dawson). Na twee songs is de Belle & Sebastian-connectie gelegd.

“Camplight”-ballades

Op Hide, Run away volgen nog diverse knappe popliedjes, waarvan de meeste vrolijk stemmen. Luister maar een naar het cynische refrein van de zweverige song La, La, La of het vreemde ritme van Parapaleejo. BC Camplight bewijst overigens ook overeind te blijven in rustigere liedjes zoals Emily’s dead to me (“Since I met you Delilah, Emily’s dead to me“), Oranges in winter en Wouldn’t mind the sunshine. Met in totaal 41 minuten muziek, verdeelt over bizarre popdeuntjes en “camplight”-ballades, is de plaat dan ook mooi in balans.

Trevor where are you?

BC Camplight heeft met Hide, Run away dus een bijzonder appetijtelijke debuutplaat neergezet. Okay, het is natuurlijk niet de perfecte popplaat (áls die al bestaat), maar zeker een moedige poging daartoe. een zwaar wegend minpunt van dit debuut is het vlakke, soms fletse geluid; de CD mist een goede productie die de nummers uit je speakers laat knallen. Met een topproducer als Trevor Horn (o.a. Dear Catastrophe Waitress) achter de knoppen zou Belle & Sebastian er wel degelijk een geduchte concurrent bij hebben. Ondertussen kunnen wij deze herfst lachend door de regen fietsen met op de koptelefoon BC Camplights “blije eikel”-liedjes.