Avril Lavigne

Lavigne hebben we vooral leren kennen door haar debuutalbum Let Go uit 2001. Met de hits Losing Grip, Sk8Er Boi en Complicated had ze al snel een goede naam opgebouwd. Was ze op dit album echter eerder een ondeugende, beetje recalcitrante puber, op Under My Skin is Lavigne een stuk volwassener geworden. Dit merk je zowel aan haar muziek, die veel meer diepgang heeft, als aan haar teksten. Bijvoorbeeld in Don’t Tell Me: “Don’t think that your charm / And the fact that your arm is around my neck / Will get you in my pants / I will have to kick your ass.” Geen polonaise aan Avril’s lijf meer zullen we maar zeggen. Een heel ander meisje dan de Avril op Let Go.

Gedreven

Juist dit soort pittige passages maken de muziek van Avril Lavigne boeiend. De muziek stroomt over van frustratie en agressie en er lijkt een soort druk te zitten achter elke noot die gespeeld wordt, alsof haar muziek elk moment kan exploderen in je gezicht. Vanaf de eerste nummers Take Me Away en Together slokt de muziek je op. Het gedreven geluid van Lavigne maakt ook relatief clichématige liedjes als de afsluitende ballad Slipped Away goed te verteren.

Getalenteerd

Lavigne brengt haar muziek met verve en wil graag door iedereen gehoord worden, wat te horen is bij elke snaar die ze aanslaat en elk woord dat ze zingt. Dit maakt Under My Skin een verrassend album van een getalenteerde artieste, die ongetwijfeld een vaste plek in het muzieklandschap zal weten te veroveren.

Op 30 september zal Avril Lavigne een eenmalig optreden geven in de Amsterdamse HMH in het kader van haar nieuwe wereldtournee.