Muziek / Concert

Toch soul en funk!

recensie: Angie Stone in de Effenaar

.

Het is alweer ruim tien jaar geleden dat

~

De Effenaar in Eindhoven is nog maar net bekomen van de commotie van de vrijdag ervoor, toen Tindersticks het optreden afbrak in verband met het rumoerige publiek. Dat is overigens een bekend euvel bij concerten in deze zaal. De lokale kranten staan er nog bol van. Als bezoekers houden we dan ook ons hart vast bij dit optreden van Angie Stone. Helaas is bij de ingetogen nummers al snel duidelijk dat het publiek helaas nog geen lering uit de actie van Tindersticks heeft getrokken. Gecompenseerd door extra decibellen laat deze artieste zich echter totaal niet uit het veld slaan. Angie Stone laat zich ontvallen dat ze blij is met zo’n goed gevulde zaal, ook al zit ze al veel jaren in de business.

Geoliede machine

De dj staakt zijn werk nadat hij het laatste kwartier het geluidsniveau langzaam heeft opgeschroefd. Even nadat de band van Angie Stone, inclusief achtergrondzangeressen, het podium betreden heeft en direct als geoliede machine heeft ingezet, stapt ook de diva zelf in de spotlights. Met een flinke mix van soul en funk boeit Angie Stone het publiek vanaf het eerste moment. Als ze vraagt om mee te klappen of te zingen wordt ze op haar wenken bediend.

~

De professionaliteit spat duidelijk van het podium: een band die als een perfect draaiende machine precies doet wat Stone van de muzikanten vraagt en achtergrondzangeressen die ook solo uit de voeten kunnen. De een, Trisha Jackson, is de dochter van soulzangeres Millie Jackson en de ander is een van de finalisten van American Idols. Het is verwonderlijk dat de recente hang van Stone naar R&B en hiphop niet de overhand heeft in haar performance. Op de momenten dat ze een voorzichtige uitstap maakt naar de hiphop is het jonge publiek direct paraat om haar enthousiast bij te staan.

Afronding

Al na ruim een uur dreigt Angie Stone het podium te verlaten, maar gelukkig blijkt ze slechts wat met het publiek te spelen om later een flinke set aan ’toegiften’ af te leveren. Eigenlijk kan dit alles gewoon beschouwd worden als het tweede deel van het concert, waarbij ze nog een tweetal keren doet alsof het einde van haar gedreven set al in zicht is. Angie Stone speelt voornamelijk een dwarsdoorsnede van haar eigen repertoire met een fiks accent op het soul- en funkwerk. Een ode aan Curtis Mayfield doet het publiek naar de virtuele aanstekers grijpen, zodat het licht van vele mobiele telefoons de zaal vult.

~

Ter afsluiting van de bijna twee uur durende show nodigt Stone ons uit om met z’n allen op vakantie te gaan. Op de onderliggende klanken van het O’Jays-nummer ‘Back Stabbers’ neemt Angie Stone het publiek mee op een ruim tien minuten durende reis naar Jamaica, Porto Rico, New York (inclusief een snipper van ‘Rappers Delight’), Detroit (Marvin Gaye) en terug naar South Carolina waar Angie Stone oorspronkelijk vandaan komt. Als ze het podium definitief verlaten heeft, laat ze een voldaan publiek achter dat nogmaals het bewijs gekregen heeft dat Stone live nog steeds voor een vette portie onvervalste soul zorgt.

Met dank aan ROQ Music Group en 1st Priority.