Muziek / Album

Briljantje

recensie: Alex Highton - Nobody Knows Anything

De folkpop-klanken van Alex Highton klinken meteen van hoge klasse als Nobody Knows Anything aftrapt met ‘You Don’t Own This Life’. Highton pakt de luisteraar direct bij de eerste noten in.

Er zijn van die plaatjes die je na het drukken op de play-knop van de cd-speler op een bijzondere manier raken. Dat is zeker het geval met Nobody Knows Anything. Het is een plaatje met een vriendelijke folk- en popbenadering dat je als luisteraar soms wel op het verkeerde been zet. Bijvoorbeeld het wonderlijke ‘It Falls Together’ dat doet denken aan de tijden van Charlie Chaplin, omdat er net als toen veel dissonanten in de muziek zitten.

Fijnbesnaard genre
In 2012 debuteerde Alex Highton met Woodditon Wives Club waarmee hij in kleine kring hoge waardering voor. De bekendheid die bij zo’n prachtig album hoort, bleef echter uit. De opvolger Nobody Knows Anything bevat dezelfde hoge kwaliteit en zou nu wel moeten leiden tot bekendheid. De liedjes van Highton zijn pakkend genoeg om ook opgepakt te worden door de radio. Het klimaat voor singer- songwriters is momenteel gunstig, want dit fijnbesnaarde genre staat veel in de belangstelling. Het is daarbij natuurlijk vooral ook van geluk afhankelijk of een van de liedjes het gaat redden om een hit te worden.

Multi-instrumentalist
Het wat vaker beluisteren van Nobody Knows Anything levert het gevoel op dat we te maken hebben met tijdloze muziek. Highton heeft een fijne hand van liedjes schrijven en de manier waarop hij ze invult en ten gehore brengt heeft een tijdloze rust in zich.

Een liedje als ‘The Evil That Men Do’ heeft naast folk met vioolklanken ook invloeden van The Beatles en had ook een nummer van Damien Rice kunnen zijn. Het daarop volgende ‘Fear’ is dan weer een puntig popliedje met saxofoonklanken en zang, waarbij Highton klinkt als een wat zachtere versie van Prince. ‘Somebody Must Know Something’ is weer een nummer dat herinneringen oproept aan het wat latere werk van The Beatles: zeg maar de psychedelische tijd van de fab4. Maar laat het duidelijk zijn dat het geenszins een kopie is van enig bestaand liedje van dat beroemde viertal. Nee, Highton heeft hier stevig de touwtjes van de compositie in handen.

Dat hij meer kan dan alleen zingen en prachtige liedjes schrijven, bewijst hij door diverse instrumenten te bespelen. Zo horen we hem op akoestische en elektrische gitaar, synthesizer, piano en percussie. Highton is dus met recht een multi-instrumentalist te noemen. Hopelijk weet hij met het briljantje Nobody Knows Anything door te dringen tot het platen kopende publiek en kan hij de zaal in Haarlem vol krijgen.

Live in Nederland:
25 januari, Patronaat, Haarlem