Muziek / Album

Nieuwe editie

recensie: Adam Green - Minor Love

Adam Green maakt al jaren muziek die zijn wortels heeft in de jaren zestig en zeventig. Op Minor Love zijn zelfs ook vleugjes te horen die afkomstig lijken uit dance halls van de jaren veertig en vijftig. Maar dit houdt allerminst in dat Green gedateerd klinkt. Hij heeft echter wel een beperkt stembereik en is meer een verteller dan een crooner. Dit wordt traditiegetrouw gecompenseerd met pakkende melodieën en sterke teksten. Minor Love lijkt aan deze traditie echter een (voorlopig) einde te maken.

een beperkt stembereik en is meer een verteller dan een crooner. Dit wordt traditiegetrouw gecompenseerd met pakkende melodieën en sterke teksten. Minor Love lijkt aan deze traditie echter een (voorlopig) einde te maken.

Minor Love, het zesde album van Adam Green lijkt aanvankelijk als het volgende exemplaar in een tijdschriftenreeks. Vertrouwd, op dezelfde wijze vormgegeven maar met nieuwe woorden. Dat klinkt niet spannend maar het kan wel onderhoudend zijn. Zo is Minor Love bij eerste beluistering dus gewoon weer het volgende album van Green.

Opvallend

~


De eerste vier nummers van de plaat vallen niet bijzonder op. Het vijfde nummer ‘Bathing Birds’ is instrumentaal en klinkt als een liedje uit de jaren veertig of vijftig. Echt opvallen doet dit album echter pas hierna, als ‘What Makes Him Act So Bad’ wordt ingezet. De melodie is pas het eerste stukje muziek dat werkelijk blijft hangen. Gelukkig zijn er meer van dit soort momenten op het album. Zo doet ook ‘Castles and Tassels’ ons opkijken vanwege de pakkende melodie. Het hierop volgende ‘Oh Shucks’ valt ook op, maar niet in de goede zin van het woord; het lijkt even lekker rauw maar doet uiteindelijk slechts onaangenaam en geforceerd aan. Het gekraak en gepiep past niet bij wat je van een een nieuwe editie van Green zou verwachten. ‘You Blacken My Stay’ is het meest in het oor springende liedje. De pakkende melodie hiervan doet naar meer verlangen, maar helaas is dit het laatste nummer.

Tegenvaller?
Soms zit je met smart te wachten op een nieuwe editie van je favoriete tijdschrift, lekker onderuit in de stoel en lezen. Toch kan het tegenvallen als je bij het doorbladeren ontdekt dat de artikelen waar je op zat te wachten er niet in staan. In dat geval hoop je verrast te worden door prikkelende alternatieve stukken. Als die ook ontbreken, zit je met een tegenvaller. Zo voelt het nieuwe album van Adam Green nu ook. In het begin blijft de hoop bestaan dat het toch weer een lekker album blijkt te zijn. Al snel wordt het echter duidelijk: Minor Love is niet verrassend en niet lekker genoeg om van te kunnen te genieten.

Om het album echt te doorgronden moet je de teksten induiken. Zonder tekstboekje kan dat vragen om een paar extra luisterbeurten; als Engels niet je moerstaal is, zullen veel van de kwinkslagen in de teksten in eerste instantie aan je voorbij kunnen gaan. Ook al geven Greens teksten een meerwaarde aan de nummers op Minor Love, de melodieën en de zang blijven achter waardoor de meeste liedjes dus uiteindelijk kracht en overtuiging missen. Herinneringen aan eerdere edities van Adam Green overvleugelen dit nieuwe album. Je kunt bijvoorbeeld beter Gemstones opzetten, want dat blijft voorlopig zijn meest geslaagde album met veel betere melodieën.