Muziek / Album

Monsterlijk goed

recensie: Ben Frost - A U R O R A

.

Een aurora is een verbluffend schouwspel van licht op de grenzen van de atmosfeer, waarbij de aanschouwer makkelijk vergeet dat er krachten in het spel zijn die creëren, maar ook vernietigen. Zo is ook A U R O R A gevaarlijk intens.

Ben Frost (1980) groeide op in Melbourne, Australië. Zijn eerste album Steel Wound uit 2003 was nog een relatief rustige aangelegenheid. In 2005 migreerde Ben Frost naar Reykjavik, IJsland. Met gelijkgestemde zielen richtte hij daar het collectief/platenlabel Bedroom Community op. Tweede release op dit label was Frosts Theory of Machines (2006). Bevat zijn debuut voornamelijk kalme ambient, nu doen ook distortion, beats en penetrante feedback hun intrede. Op By the Throat uit 2009 breidt hij zijn arsenaal nog verder uit. Zijn gelaagde composities verraden een eclectische werkwijze en een scale aan invloeden; onder andere modern klassiek, industrial, metal, filmmuziek, house en trance. Na vijf jaar is er nu A U R O R A – harder en medogenlozer dan zijn voorgangers.

Congo
A U R O R A is grotendeels gecomponeerd tijdens een trip met fotograaf Richard Mosse door Oost-Congo. Deze reis – die resulteerde in de foto-installatie The Enclave – was voor Frost bepalend voor de uiteindelijke totstandkoming van het album. In deze door oorlog en krankzinnig geweld geteisterde omgeving legde hij op zijn laptop de fundamenten voor wat uiteindelijk een overweldigend album zal worden. Ook de overdonderende natuur liet zijn sporen na. Net als de jungle kent A U R O R A geen genade; tegelijkertijd prachtig en ontzagwekkend, maar ook primordiaal, chaotisch en onvoorspelbaar.

A U R O R A laat een ander geluid horen dan zijn vorige albums. Verdwenen zijn de ‘prettige’ geluiden en samples van strijkers en ander klassiek instrumentarium. Op het intense en bij vlagen oncomfortabele A U R O R A domineren ritme, percussie, statische ruis en gruizige synth-partijen, zonder echter de balans en een contrasterende lichtheid uit het oog te verliezen. Opener ‘Flex’ begint nog rustig en broeierig, maar daardoor knalt het opvolgende ‘Nolan’ er des te harder in.

Composities met verpulverende percussie, snijdende noise en overstuurde synthesizers worden afgewisseld met ‘rustige’ interludes. Het gaat er soms heftig aan toe, maar ondanks de verzengende geluidsmuren is het album ook subtiel en doordacht. De luisteraar is na afsluiter ‘A Single Point of Blinding Light’ een unieke ervaring rijker, want het gedurfde A U R O R A laat zich lastig vergelijken en bij elke luisterbeurt geeft het meer van zijn geheimen prijs.

Percussief
Op meerdere tracks zijn bijdragen te horen van percussionist Thor Harris (Swans en Shearwater) en drummer Greg Fox (Guardian Alien, ex-Liturgy). Het is echter lastig te ontwaren waar fysieke percussie en elektronische beats (en manipulatie) van elkaar zijn gescheiden. Zo zijn op de tracks ‘Nolan’ en ‘Venter’ pulserende beats omringd door texturen van belgeluiden en het gebeuk op drumvellen. In de titels van de composities zijn ook de veelzijdige interesses van Ben Frost te ontwaren. Zo is ‘Venter’ genoemd naar de moleculaire bioloog Craig Venter; de eerste wetenschapper die een kunstmatige, synthetische cel creëerde.

Ben Frost limiteert zich niet tot het uitbrengen van albums. Hij verzorgt sinds een aantal jaren ook muziek voor ballet en film en in 2013 componeerde en regisseerde hij zijn eerste muziektheaterproductie The Wasp Factory (onlangs nog te aanschouwen in Muziekgebouw aan ’t IJ). Tevens rondde Frost het afgelopen jaar een aan hem geschonken mentorschap onder Brian Eno af. Dat maakt nieuwsgierig naar zijn toekomstige werk. Houd vooral ook zijn andere activiteiten in de gaten, want Ben Frost is niet voor één gat te vangen.