Liefde en strijd in een eigentijdse War of the Roses

The Roses is een zwarte komedie geregisseerd door Jay Roach, gebaseerd op de roman The War of the Roses van Warren Adler uit 1981. De film is een remake van de gelijknamige klassieker uit 1989 met Michael Douglas en Kathleen Turner in de hoofdrollen. Waar het ‘origineel’ uitblonk in grofheid en over-the-top situaties, kiest deze nieuwe versie voor een subtielere en gelaagdere aanpak.

Ontmoet the Roses

Wanneer Theo en Ivy elkaar voor het eerst ontmoeten in Londen, is hij een succesvolle architect en verdient zij haar sporen in een topkeuken. Na een wellustige ontmoeting in haar restaurant trouwen ze en krijgen ze twee kinderen, Hattie (gespeeld door Delaney Quinn als kind en Hala Finley als jongvolwassene) en Roy (Ollie Robinson als kind en Wells Rappaport als jongvolwassene), en verhuizen ze naar de VS voor een nieuw begin.

Aanvankelijk lijkt alles voorspoedig te verlopen. Theo staat op het punt zijn grote doorbraak te beleven met een spraakmakend nautisch museum in San Francisco. Tegelijk opent Ivy haar eerste restaurant, met de ondeugende naam We’ve Got Crabs. Maar dan slaat het noodlot toe: op de dag van de onthulling stort Theo’s gebouw in door een constructiefout. Zijn reputatie is in één klap verwoest. Ironisch genoeg zorgt diezelfde storm ervoor dat Ivy’s restaurant overspoeld wordt met bezoekers, onder wie een invloedrijke recensent. Plots is zij de rijzende ster, terwijl hij viraal gaat met een publieke inzinking.

Geen een-op-een remake

Waar de film uit 1989 vol inzet op fysieke comedy en absurde confrontaties – met Danny DeVito als regisseur én acteur – kiest deze nieuwe versie voor een tragikomische ondertoon die vooral richting het einde escaleert. Jay Roach, bekend van Meet the Parents en Austin Powers, toont zich hier van een verrassend subtiele kant.

Die subtiliteit maakt de film juist krachtig. Op een droge, soms pijnlijke maar ook grappige manier wordt duidelijk hoe een huwelijk uit balans raakt wanneer partners niet meer op gelijke voet staan. Het maakt het verhaal herkenbaar voor veel koppels – zonder in clichés te vervallen.

Met Benedict Cumberbatch en Olivia Colman in de hoofdrollen kan het eigenlijk niet misgaan. Hun spel is gelaagd, invoelbaar en vooral geloofwaardig. De chemie tussen hen zorgt ervoor dat je als kijker moeiteloos meegaat in hun liefdesgeschiedenis – én hun strijd.

Britse humor

Een kleine dissonant in de film is de rol van Amy, gespeeld door comédienne Kate McKinnon. Haar spel is uitbundig en overduidelijk komisch, wat soms schuurt met de verder subtiele toon van de film. Dat zou goed te verklaren zijn door het verschil in humor: waar Amerikaanse comedy vaak direct en luidruchtig is met duidelijke punchlines, is Britse humor droog, onderkoeld en rijk aan ironie. In deze film is dat contrast duidelijk voelbaar en storend. Ook al is het een Brits-Amerikaanse samenwerking, deze twee types humor gaan niet goed samen.

Verrassend genoeg is dit de eerste keer dat Cumberbatch en Colman samen de hoofdrollen vertolken. Hun vriendschap buiten de set is voelbaar in de oprechte dynamiek op het scherm.

The Roses is een geslaagde, eigentijdse remake die humor en drama in balans weet te houden. Met uitstekende acteerprestaties en een scherp oog voor de dynamiek van moderne relaties is het een film die zowel vermakelijk als confronterend is. Geen flauwe kopie, maar een subtiele herinterpretatie met een eigen smoel.

Vanaf 28 augustus 2025 te zien in bioscopen.